Δεκάδες φλαμίνγκο πέρασαν από το Ναύπλιο τις μέρες του δεκαπενταύγουστου, χαρίζοντας πανέμορφες εικόνες σε όσους τα αντίκρισαν. Τα φοινικόπτερα όπως ονομάζονται, είχε την τύχη να τα αποθανατίσει ο Θάνος Κομνηνός, καθώς έρχονταν από τον υδροβιότοπο του Μουστού.
Το μικρό σμήνος των εξωτικών πτηνών πέταξε σε άψογο σχηματισμό πάνω από τον Αναπλιώτικο ουρανό. Φυσικά κάποια από αυτά δεν παρέλειψαν να κάνουν μια στάση στον αγαπημένο τους υγροβιότοπο Ναυπλίου – Νέας Κίου, πριν συνεχίζουν το μακρύ ταξίδι της φθινοπωρινής μετανάστευσή τους.
Τα πανέμορφα πτηνά με το χρώμα της φλόγας στα φτερά τους και την ιδιόμορφη στάση τους στο ένα πόδι, συχνάζουν κατά καιρούς στην περιοχή, δημιουργώντας με την παρουσία τους εικόνες εξωτικού προορισμού στην αργολική θάλασσα.
Τα φλαμίνγκο επιλέγουν συχνά την περιοχή για να κάνουν μια στάση, να συλλέξουν τροφή ή να ξεκουραστούν πριν ξεκινήσουν το μεγάλο ταξίδι τους προς το νότο.
Ποια είναι τα φλαμίνγκο και πού οφείλουν το ιδιαίτερο χρώμα τους
Τα φοινικόπτερα αποκτούν το χαρακτηριστικό ροζ χρώμα στις φτερούγες τους όσο μεγαλώνουν, καταναλώνοντας τις μικροσκοπικές γαρίδες Artemia, τις οποίες αναζητούν στα ρηχά νερά των υγροτόπων.
Στην Ελλάδα συγκεντρώνονται σε μεγάλους πληθυσμούς στο Εθνικό Πάρκο Δέλτα Αξιού καθ’ όλο το έτος. Οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις καταγράφονται το χειμώνα στη λιμνοθάλασσα Αλυκής Κίτρους, λόγω του ιδανικού για τροφοληψία βάθους της, που δεν ξεπερνά το 1,5 μ., αλλά και χάρη στην έλλειψη όχλησης από ανθρώπινες δραστηριότητες.
Για την αναπαραγωγή τους ταξιδεύουν στη Γαλλία, την Ισπανία, την Τουρκία και σε άλλες χώρες της Μεσογείου. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έγινε μια απόπειρα σχηματισμού αποικίας στην Αλυκή Κίτρους, με κατασκευή φωλιών και ωοτοκία, όμως -για άγνωστους λόγους- η αποικία εγκαταλείφθηκε.
Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες τα ονόμασαν Φοινικόπτερα
«Καλός γε και φοινικιούς», μ’ αυτά τα λόγια στις “Όρνιθες” ο Αριστοφάνης περιγράφει το φλαμίνγκο που συνομιλεί με τον Έποπα και τον Ευελπίδη στην Νεφελοκοκκυγία. Μάλιστα ο Έποπας στην αρχαία ελληνική κωμωδία δίνει τον ορισμό του “φοινικόπτερου” απαντώντας: “Εικότως γε και γαρ όνομ’ αυτώ ‘στι φοινικόπτερος” δηλαδή “και γι’ αυτό ονομάζεται φοινικόπτερος”.
Φαίνεται λοιπόν, ότι το χρώμα των φτερών, που ήταν κόκκινο (φοινικοῦν) οδήγησε τους αρχαίους Έλληνες να ονομάσουν τα πουλιά αυτά φοινικόπτερα. Ωστόσο, διατηρείται και ο ισχυρισμός ότι τα φλαμίνγκο σχετίζονταν με το ιερό πτηνό των αρχαίων Αιγυπτίων, τον Φοίνικα και γι’ αυτό ονομάζονταν έτσι. Φλαμίνγκο, πάντως, τα ονόμασαν οι Πορτογάλοι ή οι Ισπανοί από την λέξη “flamengo”, που σημαίνει “αυτός που έχει το χρώμα της φλόγας”.
Γιατί στέκονται στο ένα πόδι
Τα φλαμίνγκο συχνά στέκονται στο ένα πόδι, ενώ το άλλο είναι μαζεμένο κάτω από το σώμα τους. Η αιτία αυτής της συμπεριφοράς δεν είναι πλήρως κατανοητή. Μία θεωρία είναι ότι με το να στέκονται στο ένα πόδι εξοικονομούν περισσότερη σωματική θερμότητα, δεδομένου ότι ξοδεύουν αρκετό χρόνο μέσα στο κρύο νερό. Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά συμβαίνει και στο ζεστό νερό, και παρατηρείται στα πουλιά που τυπικά δεν στέκονται στο νερό.
Μία εναλλακτική θεωρία είναι ότι με το στήσιμο στο ένα πόδι μειώνεται η ενέργεια που πρέπει να καταναλωθεί για την παραγωγή μυικής προσπάθειας ώστε το πουλί να σταθεί και να ισορροπήσει στο ένα πόδι. Μία έρευνα σε πτώματα φλαμίνγκο έδειξε ότι η στάση στο ένα πόδι μπορεί να επιτευχθεί χωρίς καμία μυική δραστηριότητα, ενώ τα ζώντα φλαμίνγκο επιδεικνύουν σημαντικά μικρότερη κίνηση στην μονόποδη στάση. Εκτός από το ότι στέκονται στο νερό, τα φλαμίνγκο μπορούν να πατήσουν με τα μεμβρανωτά τους πόδια στη λάσπη, για να φέρουν στην επιφάνεια το φαγητό που βρίσκεται στον πάτο.
