Την υπόθεση στα χέρια τους στο πλευρό όλων αυτών που δίνουν μάχη με τις φλόγες παίρνουν οι γυναίκες της Σπάρτης που με υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης προσπαθούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των πυρόπληκτων περιοχών.
Η ανακοίνωση των γυναικών μιλά για εγκληματική κρατική αδιαφορία που αφήνει τα δάση να καίγονται και τις περιουσίες μιας ζωής να χάνονται, με μόνο επιχειρησιακό σχέδιο το “τρεχάτε να σωθείτε”.
Η Ομάδα Γυναικών Σπάρτης (μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας) εκφράζει την αλληλεγγύη της στις οικογένειες που έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές στην Ανατολική Μάνη και σε ολόκληρη την Ελλάδα και στην ανακοίνωσή τους αναλυτικά αναφέρουν:
«Στεκόμαστε αλληλέγγυες στις γυναίκες που, μαζί με τις οικογένειές τους, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους άρον-άρον, τρέχοντας να σωθούν μαζί με τα παιδιά τους από τις φλόγες. Στεκόμαστε στο πλάι αυτών των παιδιών που «άφησαν το χαμόγελό τους στο σπίτι», δίπλα σ’ ένα παιχνίδι που δεν πρόλαβαν να πάρουν…
Είμαστε στο πλευρό όλων όσων δίνουν τη μάχη με τη φωτιά, με όλα τα μέσα που διαθέτουμε, σε ηθικό και σε πρακτικό επίπεδο, με τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, αλλά και σε αγωνιστικό επίπεδο, για την προστασία και αποκατάσταση των κατοικιών, των αγροτικών εκτάσεων, του περιβάλλοντος. Η μάχη τους είναι και δική μας μάχη.
Η τραγική καταστροφή που συντελείται στον τόπο μας και σ’ ολόκληρη την Ελλάδα δείχνει τον ένοχο, που δεν είναι άλλος από την κρατική πολιτική που αφήνει στην τύχη του το λαό με τη μόνιμη ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδίου αντιπυρικής προστασίας με επίκεντρο την πρόληψη. Το μόνο επιχειρησιακό σχέδιο που εφαρμόζει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών είναι το «τρεχάτε να σωθείτε». Παρά το γεγονός ότι οι σύγχρονες δυνατότητες υπάρχουν, ώστε να σχεδιαστεί η ολοκληρωμένη προστασία των δασών με την πρόσληψη και αξιοποίηση εξειδικευμένου προσωπικού, να δημιουργηθούν οι κατάλληλες αντιπυρικές ζώνες, να γίνουν οι απαραίτητοι καθαρισμοί, να χτιστούν υποδομές, να εκσυγχρονιστεί ο μηχανισμός έγκαιρου εντοπισμού και αντιμετώπισης.
Στον αντίποδα της εγκληματικής κρατικής αδιαφορίας βρίσκεται η αυτοθυσία των πυροσβεστών, των εθελοντών, των κατοίκων. Μια αυτοθυσία ασύμβατη με τις πολιτικές διαχρονικά των κυβερνήσεων που λογαριάζουν ως “κόστος” για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους τα αναγκαία αντιπυρικά, τα αντιπλημμυρικά ή τα αντισεισμικά έργα, ώστε να προστατευθεί το περιβάλλον, ο δασικός πλούτος, η λαϊκή περιουσία και η ανθρώπινη ζωή.
Διεκδικούμε ΑΜΕΣΗ καταγραφή των ζημιών και ολική αποζημίωση των περιουσιών των λαϊκών οικογενειών. Να υπάρξει άμεση αποκατάσταση της ύδρευσης και ηλεκτροδότησης στις πληγείσες περιοχές.
Καλούμε τις γυναίκες από τις λαϊκές οικογένειες σ’ επαγρύπνηση, σ’ επιφυλακή. Δυναμώνουμε την πάλη για την προστασία της ίδιας της ζωής μας, του περιβάλλοντος, των δασών μας».
