Μία ξεχωριστή Ερώτηση κατέθεσαν χτες (16/7/2021) προς την Υπουργό Πολιτισμού & Αθλητισμού κα. Λίνα Μενδώνη, οι βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Βασίλης Βασιλικός, Θοδωρής Δρίτσας, Σία Αναγνωστοπούλου, Πάνος Σκουρολιάκος και Όλγα Γεροβασίλη. Την Ερώτηση συνυπογράφουν ακόμα 42 βουλεύτριες και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων και ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Αργολίδας Γιάννης Γκιόλας.
Ήδη από την αρχή στον τίτλο της Ερώτησης και με αφορμή την απαράδεκτη και κωμικοτραγική παρουσία των δύο Υπουργών κατά την ανακοίνωση της ανάκτησης του πίνακα, οι βουλευτές και οι βουλεύτριες θέτουν ενώπιων της Υπουργού Πολιτισμού ένα τεράστιο «Γιατί;»
Όταν ανακτήθηκε ο κλεμμένος πίνακας του Πικάσο, γιατί απεκρύβησαν από την κα. Υπουργό τα τόσο σημαντικά, κορυφαία και ευρέως γνωστά; Δηλαδή το υψηλό και ιστορικό κίνητρο της δωρεάς του Πικάσο και των άλλων κορυφαίων Γάλλων διανοουμένων και καλλιτεχνών; Γιατί απεκρύβη η Εθνική Αντίσταση που γι’ αυτήν έγινε η δωρεά; Γιατί απεκρύβη ο ιστορικός πρωταγωνιστικός ρόλος του Ροζέ Μιλλιέξ και της Τατιάνας Γκρίτση-Μιλλιέξ; Γιατί;.
Στη συνέχεια του κειμένου της Ερώτησης, μεταξύ άλλων, σχολιάζοντας την αόριστη δήλωση της κ.Μενδώνη ότι «η Εθνική Πινακοθήκη επουλώνει το μέγιστο τραύμα της», επισημαίνουν τα παρακάτω:
«Το τραύμα δεν είναι μόνο της Πινακοθήκης και δεν αφορά μόνο στη μέχρι σήμερα αδυναμία θέασης και απόλαυσης του πίνακα από τον Ελληνικό λαό ούτε καν αφορά μόνο σ’ αυτό που είναι όντως κορυφαίο, να ανακτά δηλαδή το κοινό πράγμα που δεν είναι κανενός αλλά είναι όλων. Το τραύμα αφορά -δυστυχώς κυρίως- στον τρόπο της μέχρι σήμερα διαχείρισης της ιστορίας αυτής της δωρεάς, η οποία, μετά και από τις λακωνικές δηλώσεις των υπουργών φαίνεται ότι αναπαράγεται στον ίδιο τόνο.
Γιατί ο πίνακας του Πικάσο είναι μέρος μιας μεγάλης τιμητικής δωρεάς σπουδαίων Γάλλων διανοουμένων και καλλιτεχνών όπως του ίδιου του Πικάσο και των Μαρκέ, Λοτ, Μαρσάν, Μπράκ, Μποννάρ, Ντενουαγιέ, Πικάμπια, Ματίς, Μπουρντέλ, Λοράνς, Κλωντέλ, Ζιντ, Καμύ, Μωριάκ, αποτελούμενης από 28 πίνακες, 6 σχέδια, 6 χαρακτικά, 4 γλυπτά και 2 βιβλία!
Γιατί η δωρεά τιμής και συγχρόνως δωρεά στήριξης έγινε από την πλευρά αυτών των διανοουμένων και καλλιτεχνών προς τους αγώνες των Ελλήνων αντιφασιστών και αντιστασιακών, ανδρών και γυναικών, τα χρόνια της ναζιστικής κατοχής. Επειδή καθόλου τυχαία, όλοι αυτοί οι δωρητές ήταν περισσότερο ή λιγότερο στρατευμένοι στον αντιφασιστικό αγώνα και στη μάχη εναντίον του ναζισμού».
Στη συνέχεια της Ερώτησης παρατίθενται πολύ σημαντικές ιστορικές πληροφορίες, επισημάνσεις και δημοσιεύματα, για να καταλήξουν οι ερωτώντες και ερωτώσες στα παρακάτω ερωτήματα:
- Είναι σε γνώση δική της, του Υπουργείου, των υπηρεσιών του αλλά και ειδικά της Εθνικής Πινακοθήκης και της Διοίκησής της τα ιστορικά γεγονότα που σχετίζονται με τη δωρεά των Γάλλων διανοουμένων και καλλιτεχνών το 1943, στην οποία περιλαμβάνεται και ο πίνακας του Πικάσο; Εάν όχι -πράγμα που δεν θεωρούμε πιθανό-, προτίθεται να διερευνήσει αιτίες και υπαίτιους που φρόντισαν επί δεκαετίες να μην αναδειχθούν εκ νέου; Εάν ναι, γιατί τώρα που, με την ευκαιρία της ανάκτησης του πίνακα, έγινε τόση συζήτηση, δεν φρόντισε να αναδείξει τα ιστορικά γεγονότα αλλά και γιατί δεν αναφέρθηκε σ’ αυτά στη συνέντευξη τύπου; Γιατί τα αγνόησε ή τα απέκρυψε;
- Σκοπεύει να ανταποκριθεί στην υποχρέωση του ελληνικού κράτους και του Υπουργείου Πολιτισμού να αναδείξουν την τεράστια συμβολή του Ροζέ Μιλλιέξ και της Τατιάνας Γκρίτση-Μιλλιέξ στην Ελληνική Ιστορία και τον Ελληνικό Πολιτισμό, αναβαθμίζοντας διεθνώς και καταξιώνοντας αυτές τις δύο μεγάλες προσωπικότητες στη θέση που τους αξίζει στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία και ειδικά στην Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης απέναντι στο ναζισμό και τη βαρβαρότητα;
- Σκοπεύει να αναδείξει τώρα με πλήρη τρόπο και ειλικρίνεια τη συλλογή αυτή που αποτελείται από 28 πίνακες, 6 σχέδια, 6 χαρακτικά, 4 γλυπτά και 2 βιβλία, οργανώνοντας την έκθεσή τους αφιερωμένη στους αγώνες για την ελευθερία -συνδεδεμένη ίσως και με τα 200 χρόνια της ελληνικής Επανάστασης-, με πλήρη αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας αναφορικά με την ελληνική Αντίσταση καθώς και το ρόλο του Ροζέ Μιλλιέξ και της Τατιάνας Γκρίτση-Μιλλιέξ, δηλαδή ως ένα μέγα ιστορικό και πολιτιστικό γεγονός ώστε να επέλθει κάθαρση μετά το άγος της κλοπής των πινάκων και της απίστευτης διεκπεραίωσης των δύο υπουργών με τη γνωστή πτώση του πίνακα και αυτών που οι ίδιοι είπαν;
- Είναι γεγονός ότι αυτή η συλλογή συμπληρώνεται από 110 δακτυλόγραφα και χειρόγραφα κείμενα Γάλλων καλλιτεχνών και διανοουμένων, τα οποία φυλάσσονταν ή και φυλάσσονται στο Εθνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο; Σκοπεύει να ενοποιήσει τη συλλογή και να την αναδείξει με τους ίδιους όρους ολόκληρη; Σκοπεύει να επισημοποιήσει προϋφιστάμενη μετάφραση των κειμένων αυτών στα ελληνικά ή και να την ολοκληρώσει αν υπολείπεται με τον ίδιο επίσημο τρόπο ώστε όλοι και όλες να αποκτήσουν αυθεντική αντίληψη για το περιεχόμενό τους;
- Τέλος, έχει συναίσθηση η κ. Υπουργός Πολιτισμού του τι έχει να διαχειριστεί, αν μάλιστα αναλογιστεί, την περίφημη φράση του Λε Κορμπιζιέ“Η Ακρόπολη με έκανε επαναστάτη;”
