Η Τομεακή Επιτροπή του ΚΚΕ Αργολίδας, διοργανώνει την εκδήλωση με τίτλο: “Σύγχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά ή σχολείο για λίγους και εκλεκτούς;”, με αφορμή την κατάθεση του νομοσχεδίου για την Παιδεία.
Η συζήτηση αυτή θα διεξαχθεί το Σάββατο 17 Ιουλίου, στις 19:30 στο θεατράκι του ΟΣΕ στο Ναύπλιο, με κύριο ομιλητή τον Σπύρο Μαρίνη, δάσκαλος και στέλεχος του ΚΚΕ.
Μέσω της ανακοίνωσής τους, αναφέρουν τα εξής:
«Με κλειστά σχολεία η κυβέρνηση φέρνει ένα ακόμη νομοσχέδιο που χτυπά την Εκπαίδευση. Μπορεί να μην πήρε κανένα μέτρο μέσα στην πανδημία για να στηρίξει το σχολείο, αλλά έχει χρησιμοποιήσει την πανδημία για να περάσει το ένα νομοσχέδιο πίσω από το άλλο για να χτυπήσει την Εκπαίδευση.
Το νομοσχέδιο με τον παραπλανητικό τίτλο “αναβάθμιση του σχολείου – ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού” αποτελεί βαθιά, αντιδραστική τομή στη λειτουργία και το περιεχόμενο του σχολείου, στον ίδιο τον ρόλο του εκπαιδευτικού. Με τον πλέον επιθετικό τρόπο φέρνει στην Ελλάδα την «ευρωπαϊκή πείρα» της εκπαίδευσης πολλών ταχυτήτων, ενώ η αξιολόγηση που προτάσσει το υπουργείο αποτελεί μηχανισμό καταναγκασμού των εκπαιδευτικών να εφαρμόσουν όλες τις αντιεκπαιδευτικές του πολιτικές.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και η ταυτόχρονη εφαρμογή όλων των νομοθετικών διατάξεων που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια συνιστούν αντιδραστική παρέμβαση στον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας “στο τι και πώς μαθαίνουν οι μαθητές μας, στο τι και πως διδάσκει ο εκπαιδευτικός και σε τι εργασιακό περιβάλλον θα δουλεύει από εδώ και εμπρός”. Βάση του νομοσχεδίου αποτελούν οι κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, οι απαιτήσεις του ΣΕΒ και των εργοδοτικών ενώσεων για έναν μελλοντικό εργαζόμενο φθηνό, ευέλικτο και προσαρμοσμένο στις δικές τους ανάγκες για κερδοφορία, για ένα σχολείο πιο φθηνό για το κράτος και πιο “φιλικό” για τις επιχειρήσεις».
Οι διακηρύξεις του πρωθυπουργού και της υπουργού Παιδείας περί «ελεύθερου και αυτόνομου σχολείου», περί δεξιοτήτων και δήθεν πολλών επιλογών, σε συνδυασμό με την πολιτική της κυβέρνησης στην παιδεία, αποδεικνύουν περίτρανα ότι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης δεν ήταν, ούτε είναι, να γίνει καλύτερο το σχολείο, αλλά να μπουν περισσότεροι φραγμοί στην προσπάθεια των μαθητών να κατακτήσουν ουσιαστική και σύγχρονη γνώση.
Γιατί παιδεία που ξεσκαρτάρει μαθητές ποτέ δεν μπορεί να είναι ποιοτική, αναβαθμισμένη και σύγχρονη, αλλά αναχρονιστική.
Γιατί παιδεία που θεωρεί τη μόρφωση ευκαιρία που μπορεί να σου τύχει και μπορεί όχι, δεν μπορεί ποτέ να προωθεί την ισότητα, αλλά είναι οπισθοδρομική και άδικη. Το δίλημμα είναι: Σχολεία των λίγων και εκλεκτών, που ζούμε χρόνια τώρα ή παιδεία για όλους, που είναι και το πραγματικά σύγχρονο.
Η κυβέρνηση έχει πάρει το μέρος του παλιού και των λίγων, όμως οι πολλοί έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν το σχολείο των σύγχρονων αναγκών τους. Και αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από την πάλη για να μην περάσει και να μην εφαρμοστεί στην πράξη το άθλιο νομοσχέδιο».
