Εδώ και δεκαετίες, απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου να πηγαίνω σχολείο, ο σεβασμός και η “συμπαράσταση” στον μαθητή που αγωνιά για το μέλλον του συμμετέχοντας στις πανελλαδικές εξετάσεις ήταν δεδομένος.
Την ίδια αγωνία εκτός από τους καθηγητές που βρίσκονται δίπλα στα παιδιά, μοιραζόταν όλη η πόλη.
Οι γιορτές στα σπίτια γίνονταν χωρίς μουσική, οι γείτονες στα σπίτια των υποψηφίων χαμήλωναν την ένταση στην τηλεόραση, η πόλη όλη σεβόταν την τιτάνια αγωνία των οικογενειών των υποψηφίων και την προσπάθεια των παιδιών.
Σήμερα μια σειρά περιστατικών στο Ναύπλιο αναστάτωσε την εκπαιδευτική κοινότητα, μαθητές, καθηγητές και γονείς, αφού την ώρα των εξετάσεων, κάποιοι έξω από το σχολείο δεν φρόντισαν να διασφαλίσουν την ησυχία που απαιτεί η περίσταση.
Ας έρθουμε όλοι στη θέση των μαθητών και ας αναλογιστούμε ότι όταν ένα εξεταστικό κέντρο βρίσκεται δίπλα σε έναν κεντρικό δρόμο, πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα, που να διασφαλίζουν την απαραίτητη ησυχία που χρειάζονται οι εξεταζόμενοι.
Αυτά τα μέτρα, προφανώς και δεν μπορεί να τα λάβει το σχολείο. Είναι ηθικό και δίκαιο να τα λάβει η ίδια η πόλη, η αστυνομία, όσοι μπορούν εν τέλει να διασφαλίσουν αυτό που απαιτεί η περίσταση.
Μην παίζετε με την αγωνία των παιδιών όσοι βρίσκεστε εκτός του σχολείου.
Α.Γ.
