Ήταν μια μέρα σαν τη σημερινή, 13 Μαΐου 1912 όταν ο υπολοχαγός Δημήτριος Καμπέρος πραγματοποίησε την πρώτη πτήση με στρατιωτικό αεροπλάνο στην Ελλάδα. Ο Καμπέρος υπήρξε ο πρώτος στρατιωτικός αεροπόρος, θρύλος για τα κατορθώματά του τόσο σε πόλεμο όσο και σε περίοδο ειρήνης.
Η μόνη του “τρέλα” ήταν η περιφρόνησή του για τον κίνδυνο και η λαχτάρα του να κατακτήσει τους αιθέρες.
Οι παράτολμες πτήσεις του όσο και το γεγονός πως ήταν ο πρώτος στρατιωτικός πιλότος που πραγματοποίησε στην Ελλάδα πτήση με στρατιωτικό αεροπλάνο, δημιούργησαν μύθο γύρω από το όνομά του και τον κατέταξαν στους θρύλους της αεροπορίας. Αρκετές ήταν και οι φορές που έκανε προσγείωση ανάμεσα σε πλήθος κόσμου στην παραλία του ΑΚΤΑΙΟΝ από όπου για την τόλμη του πήρε και το όνομα τρελο-Καμπέρος.
Με ενθουσιασμό και τόλμη, ο “τρελο-Καμπέρος” έσπασε τα ρεκόρ της εποχής του.
Χάρη στα ριψοκίνδυνα ακροβατικά του στον αέρα και στις τολμηρές πτήσεις που έκοβαν την ανάσα του μαγεμένου πλήθους, έμεινε στην ιστορία με την έκφραση “τρελοκαμπέρος” που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα για να χαρακτηρίσουμε κάποιον ασυγκράτητο και ατρόμητο.
Ο Δημήτριος Καμπέρος ως πρώτος Στρατιωτικός Αεροπόρος στην Ελλάδα, διενεργούσε διαλέξεις σε θέατρα, συλλόγους και σωματεία για να ενημερώσει τον κόσμο που διψούσε να μάθει για αυτές τις άγνωστες συσκευές που πετούσαν!
Για να παρακολουθήσει τις ομιλίες αυτές, κατέβαλλε αντίτιμο το οποίο αποτελούσε εισφορά υπέρ αγοράς “Στρατιωτικών αεροπλάνων”.
Έτσι ο Καμπέρος συνέβαλλε και με τον τρόπο αυτό στην δημιουργία του πρώτου πυρήνα στρατιωτικής αεροπορίας.
Ήταν γεννημένος στον Πειραιά το 1883, αυθεντικός Πειραιώτης και Φρεαττυδιώτης. Μάλιστα, σε κάθε απογείωση που έκανε, συνήθιζε να πετά πάνω από την Φρεαττύδα (αρχή της Ακτής Θεμιστοκλέους) όπου βρίσκονταν το πατρικό του σπίτι και να χαιρετά τους γονείς του που τον θαύμαζαν.
Αγαπούσε πολύ την Φρεαττύδα και το έδειχνε όχι μόνο με τις πτήσεις του, αλλά και κάθε φορά που έβρισκε αυτή την ευκαιρία.
Ο Πειραιώτης αεροπόρος μετέτρεψε το πρώτο στρατιωτικό αεροπλάνο σε υδροπλάνο το 1912, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στη διαδρομή Ύδρα-Φάληρο.
Στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο εκτελούσε αναγνωριστικές πτήσεις πάνω από τον εχθρό ρίχνοντας βόμβες χειρός μετατρέποντάς το σε βομβαρδιστικό.
Επικίνδυνα ακροβατικά σηματοδότησαν τον ατίθασο χαρακτήρα του, το ακούραστο πνεύμα, την εργατικότητά του, και το πηγαίο του χιούμορ.
Λες και έδινε ζωή σ’ αυτό το “συρματένιο πουλί”.
Άνθρωπος και αεροπλάνο γίνονταν ένα και έσχιζαν τους αιθέρες προκαλώντας θαυμασμό και δέος!
Δυστυχώς άφησε την τελευταία του πνοή άδοξα, όταν στην περίοδο της Κατοχής το 1942, πέθανε από εισπνοή φωταερίου, που χρησιμοποιούσε για θέρμανση, χωρίς να αποδοθεί καμία τιμή στο πρόσωπό του, αφού η τότε κατοχή δεν άφηνε τέτοια περιθώρια.
