Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις και το παρόν κείμενο γράφτηκε μόνο και μόνο για να «ντύσει» όπως λέμε στη δημοσιογραφική γλώσσα το φωτορεπορτάζ.
Επισκεφθήκαμε τις χωματερές της Καραθώνας και του Τολού για αν δούμε την κατάσταση που επικρατεί εκεί και να μεταφέρουμε μέσω της εικόνας αυτά που δεν βλέπει ο πολύς κόσμος που δυσκολεύεται να φτάσει σε αυτές τις περιοχές.
Η κατάσταση στο Τολό είναι καλύτερη τα τελευταία χρόνια, απ΄ όταν έγινε η αποκατάσταση του σκουπιδότοπου, μιας και το τουριστικό χωριό, ενταγμένο πλέον στο δήμο Ναυπλιέων σταμάτησε να πετά τα σκουπίδια πάνω από τη θάλασσα. Όμως παρά τους φράχτες και τα εμπόδια, κάποιοι καταφέρνουν να φτάσουν ως εκεί, περνώντας τους φράκτες και τα εμπόδια και να συνεχίζουν να πετούν σκουπίδια (ευτυχώς λίγα).
Αντίθετα στη χωματερή της Καραθώνας, της καλύτερης παραλίας του Ναυπλίου, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Ο σκουπιδότοπος στις …δόξες του (!) συνεχίζει να δέχεται σκουπίδια και μπάζα (αφού δεν έχει γίνει χωροθέτηση για μπάζα), κάτι που ίσως «βολεύει» για να σκεπάζονται και τα σκουπίδια, μαζί με το χώμα που χρησιμοποιείται.
Στο σημείο που σε άλλη χώρα θα μπορούσε να βρίσκεται ένα resort ή στην καλύτερη περίπτωση ένας χώρος για να απολαμβάνουν τη θέα και τη φύση οι πολίτες και οι επισκέπτες τα σκουπίδια «απειλούν» την υπέροχη παραλία και η καύση τους, προκαλεί στην καλύτερη περίπτωση τη δυσαρέσκεια των λουόμενων τους θερινούς μήνες. Ένας φράκτης εμποδίζει τους υπόλοιπους – πλην του δήμου – να πετούν και αυτοί τα σκουπίδια εκεί.
(ΕΝΤΥΠΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ)
