Σε πολύ δύσκολη εξίσωση για κυβέρνηση και επιστήμονες εξελίσσεται η υπόθεση «Πάσχα στο χωριό». Ο σχεδιασμός κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα καθώς τα κρούσματα σταθεροποιήθηκαν μεν, αλλά αυτό μοιάζει πολύ εύθραυστο σε συνδυασμό μάλιστα με την σταθερή άνοδο που παρατηρείται στους διασωληνωμένους.
Όπως παραδέχονται και τα κυβερνητικά στελέχη αυτό που έχει σημασία είναι ο ρυθμός των εισαγωγών και φυσικά των διασωληνωμένων και κατ’ επέκταση η πίεση στο σύστημα.
Το «Πάσχα στο χωριό» δεν ήταν μία πρόθεση απλά για εκτόνωση της κοινωνικής συμπίεσης αλλά ένα σχέδιο με συγκεκριμένη φιλοσοφία που εμπεριείχε τόσο τα επιστημονικά δεδομένα όσο και την πραγματικότητα η οποία δείχνει μία τεράστια κόπωση ακόμα και σε εκείνους που τηρούν ευλαβικά τα μέτρα.
ο σχέδιο αυτό επιχειρεί να απαντήσει με σοβαρά επιχειρήματα, στο ερώτημα: Τι θα φέρει περισσότερα κρούσματα; Μία ακόμα απαγόρευση μετακινήσεων και συναθροίσεων στην πόλη που σε μεγάλο βαθμό δεν θα τηρηθεί ή μετακίνηση στο χωρίο με self test και με περιορισμούς ακόμα και σε αυστηρό οικογενειακό αριθμό ατόμων;
Επίσης, μία ακόμα απαγόρευση για Πάσχα με περισσότερες ελευθερίες θα πρέπει να ελεγχθεί και φέτος μετά από ένα χρόνο παρατταμένης καραντίνας ο κόσμος δεν είναι εύκολο να μην αντιδράσει.
Τον τελευταίο λόγο τον έχουν πάντα οι λοιμωξιολόγοι και όπως φαίνεται μέχρι σήμερα, στην πλειοψηφία τους δεν επιθυμούν να ανοίξουν τις μετακινήσεις στην περιφέρεια. Εκείνοι απαντούν στο παραπάνω ερώτημα ότι λιγότερα κρούσματα θα υπάρξουν μόνο με απαγορεύσεις το Πάσχα και όχι με ελεύθερη μετακίνηση από τα αστικά κέντρα στην επαρχία.
Η εξίσωση δύσκολη. Ήδη, το Σαββατοκύριακο άρχισαν α παίρνουν διαστάσεις οι συναντήσεις κυρίως των νέων σε take away καταστήματα και μάλιστα χωρίς κανένα περιορισμό για το ωράριο. Η αστυνομία δυσκολεύεται πολύ να επιβάλει μέτρα και τώρα, μετά από όσα έχουν συμβεί αλλά και με τον κόσμο σε μεγάλη πίεση, θυμό και ένταση, δεν προκρίνονται οι προστριβές με την επιβολή προστίμων και διάλυσης των συγκεντρωμένων.
