Με αφορμή την Παγκόσμιο Ημέρα Θεάτρου που γιορτάζεται στις 27 Μαρτίου κάθε χρόνου, ο Προοδευτικός Σύλλογος Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης» καταθέτει ένα μικρό ιστορικό αφιέρωμα που αφορά το Ναύπλιο και στους επώνυμους πρωταγωνιστές της εποχής που διαδραματίστηκε το γεγονός.
Ας το απολαύσουμε…
Η επιμέλεια του κειμένου έγινε από τον Γενικό Γραμματέα του Συλλόγου Γιάννη Μακρή.
“26 Μαρτίου 1884 – Μία Κωμικοτραγική Θεατρική Παράσταση στ΄Ανάπλι
Τον Μάρτιο του 1884 ήλθε στ΄ Ανάπλι ο θίασος του ηθοποιού Ιωάννη Βασιλειάδη, ο οποίος στις 25 Μαρτίου έδωσε παράσταση στο Σχολείο Αρρένων (ΤΡΙΑΝΟΝ) με διάφορα μέρη δραμάτων κατάλληλα για την εθνική εορτή. Η παράσταση αυτή άφησε άριστες εντυπώσεις και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό, όπως έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής.
Την εποχή εκείνη υπηρετούσε στο Ναύπλιο και ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος – ο μετέπειτα πασίγνωστος δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας – ως λοχίας, αποσπασμένος στην γραμματεία της αποθήκης υλικού πολέμου του Οπλοστασίου, με προϊστάμενο τον γνωστότατο στην πόλη ταγματάρχη Νικόλαο Στρατηγόπουλο. Ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος, στις ώρες που ευκαιρούσε από τη στρατιωτική υπηρεσία του, ασχολιόταν με τη φιλολογία και είχε γράψει το πρώτο Θεατρικό του έργο με τίτλο «Ηφαίστου Έρως» ή «Η Φωτιά, το νερό και η γυναίκα».
Η υπόθεση του έργου ήταν μυθολογική: Ο Ήφαιστος, άτυχος σύζυγος της Αφροδίτης, είχε ερωτευθεί την Σελήνη και της ζήτησε μία ερωτική “συνέντευξη”. Η Σελήνη ανταποκρίθηκε στον Ήφαιστο και του όρισε ραντεβού σε μια σπηλιά στην Πάτμο, όπου ήξερε ότι και η Αφροδίτη είχε ραντεβού με το φίλο της τον Άρη.
Η δεύτερη πράξη ήταν στην σκοτεινή σπηλιά, όπου πήγε πρώτος ο Ήφαιστος. Έπειτα πήγε και η Αφροδίτη. Μέσα στο σκοτάδι, όμως, ο Ήφαιστος νόμισε την Αφροδίτη για τη Σελήνη και η Αφροδίτη τον Ήφαιστο για τον Άρη. Σε λίγο καταφθάνει και ο Άρης και γίνονται περιπλοκές αρκετά κωμικές. Την ίδια στιγμή εμφανίζεται φωτεινή και η Σελήνη και… διαφωτίζει το σύμπλεγμα και την απάτη του άτυχου συζύγου!
Αυτό το πρώτο έργο του Δημητρακόπουλου ανέλαβε να παίξει την 26η Μαρτίου 1884 ο θίασος του Βασιλειάδη στο Θέατρο του Ναυπλίου (ΤΡΙΑΝΟΝ), το οποίο και γέμισε ασφυκτικά. Η πρώτη πράξη παίχτηκε με επιτυχία και άρχισε η δεύτερη κάτω από τα ακράτητα γέλια των Αναπλιωτών για το πάθημα του Ήφαιστου.
Στο τέλος, όμως, όταν εμφανίστηκε η Σελήνη για να δώσει τη φωτεινή λύση του έργου, επειδή δεν υπήρχε τότε φωτισμός στ΄ Ανάπλι, η ηθοποιός κρατούσε έναν πελώριο πυρσό, ο οποίος μάλιστα έχυνε πομπήϊνη λάβα στην σκηνή. Αλλά τη στιγμή ακριβώς που η Αφροδίτη έτρεξε με φούρια να κρυφτεί από τον Ήφαιστο, έπεσε πάνω στο πυρσό της Σελήνης, άρπαξε φωτιά το πέπλο της και άρχισε να καίγεται!
Ακολούθησαν τότε φωνές τρόμου. Οι ηθοποιοί προσπαθώντας να σβήσουν το πέπλο έκαψαν τα χέρια τους ενώ το ακροατήριο τρομαγμένο φώναζε: «Φωτιά… νερό… νερό…»!!!! Οπότε εμφανίστηκε τρέχοντας, σαν από μηχανής Θεός, ο διατηρών το καφενείο του θεάτρου Αναπλιώτης Γ. Μακρής με το «μαστέλο» που μέσα έπλενε τα ποτήρια, ανεβαίνει στην σκηνή και το αδειάζει ολόκληρο στη κεφαλή της Αφροδίτης!!!
«Η φωτιά έσβησε και η Αφροδίτη… ανεδύθη εκ των υδάτων του μαστέλου του καφετζή με ελαφρά εγκαύματα». Και η εφημερίδα “Ανεξαρτησία” της 31ης Μαΐου 1884 συμπληρώνει ως εξής την περιγραφή:
«Ευτυχώς, χάρις εις την ετοιμότητα και την έγκαιρον εμφάνισιν του συμπολίτου καφεπώλου του Δημοτικού Σχολείου κ. Μακρή απεφεύχθη η πυρκαϊά, πολλαί όμως λιποθυμίαι κυριών και καταστροφαί των αμφιέσεών των έλαβον χώραν ως εκ του δημιουργηθέντος πανικού.»
Αυτό το κωμικοτραγικό τέλος είχε στο Ναύπλιο η παράσταση του πρώτου θεατρικού έργου του πολυγραφότατου και πνευματώδους θεατρικού συγγραφέα και δημοσιογράφου Πολύβιου Δημητρακόπουλου”.
