Eίναι ιδιαίτερη τιμή σε μια πόλη να διασώζει την παράδοση και να κρατάει ζωντανές τις ιστορικές μνήμες. Σε μια πόλη με τεράστια ιστορία και παγκόσμια αναγνώριση για την πολιτική και πολιτισμική προσφορά της, πάντα θα βρίσκονται σπόροι που θα βλαστάνουν και θα θυμίζουν πως όλος ο κόσμος ξεκίνησε από εκεί. Από την στιγμή που ο Ερμής χώρισε τον κόσμο σε ομάδες και τους έδωσε γλώσσες και ο Φορωνέας έβαλε το νομικό πλαίσιο των πόλεων, το Άργος έγινε θέλοντας και μη ο ομφαλός του κόσμου.
Ακόμα και την πολύχρονη περίοδο παρακμής που βιώνει πάντα θα υπάρχει ένας βλαστός αναγνωσιμότητας και συνέχισης της ιστορίας του ανά τους αιώνες. Τούτες τις μέρες πάντα θα αντηχούν τα λόγια της Μπουμπουλίνας, όταν ανήγγειλε στις Σπέτσες λακωνικά τον θάνατο του γιού της στις όχθες του Χάρανδρου: «Έπεσε το ο γιός μου, αλλά το Άργος είναι στα χέρια μας».
Το αίμα των ηρώων έχει ποτίσει το χώμα αυτής της πόλης και οι απόγονοί τους άλλοτε κόντρα στους επήλυδες κι άλλοτε κόντρα στους δύσκολους καιρούς, παλεύουν για να κρατήσουν ζωντανή την μνήμη και μαζί με αυτήν την συνέχεια της ζωής και της ιστορίας.
Ο Κώστας Σταθόγιαννης, συνταξιούχος αστυνομικός, απόγονος του Κωνσταντίνου Σταθογιάννη (η Αθήνα τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε έναν δρόμο, το Άργος τον αγνοεί) που κατέβασε στους ώμους του το κανόνι από το Κάστρο της Λάρισας για να μην το πάρει ο Βρυώνης και η γυναίκα Σωσώ, κρατούν με νύχια και δόντια ζωντανή την γέφυρα με την ιστορία. Η κα. Σωσώ, συνεχίστρια της τεχνοτροπίας της βασιλικής σχολής ενδυματολογίας, μέσα στα εκατοντάδες ιστορικά ρούχα που έχει ράψει και κεντήσει με τα χέρια της, έφτιαξε ένα ακριβές αντίγραφο της στολής που φορούσε η Βασίλισσα Αμαλία, η οποία βρίσκεται στο μουσείο Μπενάκη.
Η δικιά της Αμαλία ονομάζεται Πετρούλα Δαμάλα και υπηρετεί στο Ελληνικό Πεζικό ως Επχιας (ΝΟΜ) στη Στρατολογία στην Τρίπολη. Αυτή είναι η εκλεκτή που φόρεσε το βασιλικό φόρεμα όμοιο με εκείνο στο οποίο απεικονίζεται η Αμαλία στον εθνικό κήπο με φόντο τις στήλες του Ολυμπίου Διός. Στη χθεσινή παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, μαζί με την Πετρούλα από την Αγριλίτσα του Δήμου Άργους – Μυκηνών παρέλασε και η συνέχιση της παράδοσης με βαθιές ρίζες από το Άργος, φωνάζοντας στη Λασκαρίνα, ότι ο θάνατος του γιού της στο Χάρανδρο δεν κράτησε μόνο την πόλη αλλά και την παράδοση ζωντανή!
