Ανακάλυψαν σπήλαιο καταφύγιο στην Αργολίδα

Πε 25 Μαρ 2021 – 12:25

Χρόνος ανάγνωσης

1 λεπτό

Όπως αναφέρει σε ανάρτησή του ο Θοδωρής Οικονόμου ,πρόεδρος της Κοινότητας Κεφαλοβρύσου, το σπήλαιο Καταφί ή Καταφύγιο βρίσκεται σε «ένα μέρος στα 1400 μέτρα υψόμετρο πάνω από το Κεφαλόβρυσο στο Λύρκειο όρος. Ένα μέρος που πολλοί λίγοι το ξέρουν, φτιαγμένο μέσα στον βράχο που χρησιμοποιήθηκε επί τουρκοκρατίας και στους μετέπειτα πολέμους. Ένα μέρος ασφαλείας και κρύπτης για το χωριό.

Ήταν με πατώματα ώστε να χωρέσει πολλούς και είχε δεξαμενή αποθήκευσης νερού. Είχαν σκάψει τον βράχο και είχαν στερεώσει ξύλα φτιάχνοντας πατώματα. Μερικές φωτογραφίες με τον φίλο μου τον Γιώργο Καπετάνιο»

Όλες οι ειδήσεις στο Google News. Εγγραφή στο Newsletter‘.
Like στη σελίδα μας στο Facebook. Ακολούθησε μας στο Twitter.
Οι τελευταίες Ειδήσεις του anagnostis.org από την Πελοπόννησο. Τι συμβαίνει στην Αργολίδα. Τα νέα σε Άργος, Ναύπλιο, Επίδαυρο, Ερμιονίδα.

Σχόλια

Ένα σχόλιο

Ευάγγελος Αλεξανδρής

25 Μαρ 2021 – 17:32

Στα βουνά αυτά κρύβονταν οι Ρωμιοί όταν κατέβαιναν για επιδρομές λεηλασίας και κατακτήσεων διάφοροι λαοί, Σλάβικης κυρίως προέλευσης, Ούννοι, Άβαροι, Γότθοι, Έλουροι, Κέλτες, Εζερίτες, Μηλίγγιοι, Λομβαρδοί, Αλβανοί… μέχρι την Πελοπόννησο.
Η κινητοποίηση των βαρβαρικών φυλών στην Ευρώπη και την Ασία από τα τέλη του 5ου μ.Χ. αιώνα οφείλεται στη διάλυση του βασιλείου των Ούννων και τη μεγάλη μετανάστευση των λαών, των Γερμανικών φύλων (Γότθων, Ερούλων, Λομβαρδών κ.ά.) γεγονός το οποίο έδωσε στην Ευρώπη την εθνική φυσιογνωμία που έχει ως σήμερα.

Οι πρώτες εισβολές των Σλάβων, οι οποίες δεν έλαβαν μεγάλες διαστάσεις, έγιναν από τη βασιλεία του Ιουστίνου Α΄ (518-527), έως την έναρξη της βασιλείας του Ιουστινιανού (527-565).
Το 626 οι Σλάβοι, απελευθερωμένοι από την Αβαρική επικυριαρχία, συνεχίζουν τις επιδρομές τους και προωθούνται νότια προς την Πελοπόννησο, διασχίζοντας τη Θεσσαλία και την Ήπειρο. Επιπλέον ρίχτηκαν στη θάλασσα και λεηλάτησαν τα νησιά του Αιγαίου ακόμη και την Κρήτη. Οι επιδρομές αυτές φαίνεται ότι διήρκεσαν περίπου δύο δεκαετίες. Τότε ήταν προφανώς η περίοδος που εγκαταστάθηκαν στην Πελοπόννησο.
Στην Ελλάδα, η Θεσσαλία, η Ήπειρος και οι δυτικές περιοχές της Πελοποννήσου παρουσίαζαν πυκνή κατοίκηση Σλάβων. Ο εποικισμός της Πελοποννήσου, βάσει των ιστορικών δεδομένων, πραγματοποιήθηκε σε 2 φάσεις: η πρώτη ανέρχεται στις τελευταίες δεκαετίες του 6ου αι., όταν οι Σλάβοι κατέλαβαν την Κόρινθο και κάποιο μικρό ποσοστό τους παρέμεινε. Η δεύτερη φάση ξεκίνησε τις πρώτες δεκαετίες του 7ου αι. , όταν πολυπληθή κύματα εποίκων πλημμύρισαν τη χερσόνησο. Οι παραθαλάσσιες πόλεις (η Αθήνα, η Κόρινθος, η Πάτρα, το Αίγιο κ.λπ.) μπορούσαν να βοηθηθούν από τη θάλασσα, γι’αυτό και διατήρησαν βυζαντινές φρουρές για κάποιο χρονικό διάστημα.
Η άμυνα απέναντι στη σλαβική διείσδυση ήταν πολύ πιο αποτελεσματική στα αστικά κέντρα, στις επίμαχες οικονομικά και στρατηγικά θέσεις. Ο Ισίδωρος της Σεβίλλης έγραψε χωρίς σχεδόν να υπερβάλλει ότι στην αρχή της βασιλείας του Ηρακλείου «οι Σλάβοι πήραν την Ελλάδα απ’τους Ρωμαίους». Μεταξύ του 723 και 728 ο προσκυνητής Willibald, στο ταξίδι από τη Δυτική Ευρώπη προς την Παλαιστίνη σταμάτησε στη Μονεμβασιά, μια πόλη, η οποία, όπως μας πληροφορεί ο βιβλιογράφος του, βρισκόταν «στα χέρια των Σλάβων». Και ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος, περιγράφοντας την Πελοπόννησο, δηλώνει ότι μετά την πανούκλα του 746-747 «ολόκληρη η χώρα εκσλαβίστηκε κι έγινε βαρβαρική».
Σε αυτές τις φάσεις ο τοπικός πληθυσμός κατέφευγε σε κρυψώνες, σε σπηλιές στα βουνά, όπου ζούσε σε κατάσταση πλήρους αθλιότητας μέχρι την φυσική εξόντωσή του. Στις ίδιες κρυψώνες έβρισκαν καταφύγιο αιώνες αργότερα καταδιωγμένοι και καταζητούμενοι, όπως οι κλέφτες, επί Οθωμανικής κυριαρχίας.