Παγκόσμια πορεία γυναικών επιγράφεται η Παγκόσμια Διακήρυξη για την 8η Μαρτίου 2021 η οποία δημοσιεύτηκε από «το Μωβ» σε μετάφραση Στέλλας Τσέρι.
Στην διακήρυξη αναφέρεται:
«Έναν χρόνο από τότε που ολόκληρος ο κόσμος ήρθε αντιμέτωπος με το ξεκίνημα της πρώτης πανδημίας του 21ου αιώνα, εμείς, οι γυναίκες, βλέπουμε τον ερχομό μιας νέας 8ης Μαρτίου, όπου για τη χρονιά του 2021, έχει διαφορετική βαρύτητα. Για 111 χρόνια, αυτή η ημερομηνία έχει υπάρξει ορόσημο για τα γυναικεία κινήματα, για τις γυναίκες που τολμούν να υψώσουν την φωνή τους, που αντιστέκονται και εξασφαλίζουν την βιωσιμότητα της ζωής.
Είμαστε γυναίκες από όλους τους λαούς, από διαφορετικές κουλτούρες και πραγματικότητες, που έχουν καταδικάσει την βία και την καταπίεση κατά την οποία, η κρίση αυτού του καπιταλιστικού, ετεροπατριαρχικού, ρατσιστικού, καταστροφικού για το περιβάλλον μοντέλου, αμφισβητεί τις ζωές μας. Η πανδημία του COVID-19 έχει ξεσκεπάσει όλες τις ανισότητες και τις παγίδες αυτού του συστήματος, καθώς ο όλο και πιο έντονος νεοφιλελευθερισμός κάνει την ζωή των γυναικών, των ανθρώπων, και του πλανήτη ακόμα πιο ευάλωτη. Η επείγουσα ανάγκη της προστασίας του βίου έχει ξεσκεπάσει αυτό που καιρό απαιτούμε: η ανατροπή του συστήματος είναι άμεσα αναγκαία!
Εμείς, οι γυναίκες της εργατικής τάξης όλων των λαών, είμαστε αυτές που προωθούμε άλλες επιλογές στον ορίζοντα, ενώ ταυτόχρονα στεκόμαστε στην πρώτη γραμμή της αντίστασης εναντίον των επιθέσεων του κεφαλαίου στις ζωές μας. Η μάχη μας είναι διεθνής. Ταυτόχρονα, η δική μας οργάνωση, παρέχει φεμινιστική, θεμελιώδη υποστήριξη μέσα από καθημερινές δράσεις, στο δικό μας τομέα. Ενωμένες, διαμαρτυρόμαστε και ξαναγράφουμε τις ιστορίες μας!
Οι ανισότητες πρόσβασης στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δείχνουν την ανάγκη αντίστασης στη σκληρή παραβίαση δικαιωμάτων που προέρχεται από την αγορά και τις πολυεθνικές εταιρείες. Μας βυθίζουν στα χρέη, παίρνουν την γη μας, καταστρέφουν και πουλούν την φύση, και επιτίθενται στην διατροφική κυριαρχία και την ευημερία. Τα κέρδη των πολυεθνικών εταιρειών είναι σε έντονη σύγκρουση με όλα όσα διατηρούν την ζωή, όπως όλες έχουμε δει πρόσφατα, με το θάνατο εργατριών σε υπόγεια εργοστάσια της Ισπανικής βιομηχανίας του Μαρόκο.
Ακόμα και εν μέσω των νέων δυναμικών που επέβαλε η πανδημία, ο φεμινισμός μας έχει κινητοποιηθεί εναντίον των επιθέσεων του ιμπεριαλισμού, της στρατιωτικοποίησης, της απόπειρας υπονόμευσης της λαϊκής κυριαρχίας και της ποινικοποίησης των κοινωνικών αγωνιστριών και αγωνιστών. Καταδικάζουμε τις προφυλακίσεις με πολιτικά κίνητρα! Καταδικάζουμε πολιτικές κυβερνήσεων όπου καταπατούν τα δικαιώματα των ανθρώπων, και τον συνεχή ιμπεριαλιστικό βομβαρδισμό σε περιοχές όπως η βόρεια Συρία. Σε όλο τον κόσμο, παλεύουμε ενάντια στη στρατιωτικοποίηση και στην κατοχή περιοχών, και επίσης εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στις αδερφές μας στην Βενεζουέλα, στην Παλαιστίνη και στην Σαχάρα, όπου αντιστέκονται καθημερινά ενάντια σε αποκλεισμούς, κυρώσεις και βία. Διαμαρτυρόμαστε για την αυτονομία μας και σε αλληλεγγύη με τις αδερφές μας που διώκονται, δολοφονούνται και στερούνται της ελευθερίας τους!
Τα σώματα μας, οι φωνές μας και οι ιδέες μας είναι δυνατές στους δρόμους, στα δίκτυα και στις αγροτικές περιοχές, για να πολεμήσουμε τη βία που διαπράττεται από την δεξιά και τον συνεχώς αυξανόμενο ακραίο φονταμενταλισμό τους, που εκφράζει μίσος, ρατσισμό, μισογυνισμό, μισαλλοδοξία και άλλα είδη καταπίεσης και προκατάληψης. Η πατριαρχική βία είναι κινητήρας του συστήματος αυτού, εναντίον του οποίου παλεύουμε κάθε μέρα. Η μάχη για την αυτονομία της γυναίκας όσον αφορά το ίδιο της το σώμα και την σεξουαλικότητα της, είναι θεμελιώδης για τον αγώνα μας προς μια διαφορετική κοινωνία.
Η 8η Μαρτίου είναι μέρος της συλλογικής μας διαδικασίας αντίστασης η οποία, προκαλεί την νεοφιλελεύθερη λογική της διάλυσης του κράτους, της ιδιωτικοποίησης, του ανταγωνισμού και του ατομικισμού. Ο φεμινισμός μας, χτίζει φεμινιστική οικονομία, αλληλεγγύη, αμοιβαιότητα, κυριαρχία και λαϊκή εξουσία. Σε όλο τον πλανήτη, μαχόμαστε στις 8 Μαρτίου αλλά και κάθε μέρα, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και ιεραρχία!
Αντιστεκόμαστε για να ζήσουμε, διαμαρτυρόμαστε για να αλλάξουμε!», καταλήγει.
