Άνθρωποι που έχουν σημαδέψει για πάντα τα σώματα και τις ψυχές μικρών παιδιών έχουν καταδικαστεί και οδηγηθεί στη φυλακή για τα φρικιαστικά τους εγκλήματα. Αρκετές από αυτές τις υποθέσεις παιδεραστίας έχουν σοκάρει το πανελλήνιο με τις λεπτομέρειες να προκαλούν τουλάχιστον ανατριχίλα.
Πώς μπόρεσαν αυτοί οι άνθρωποι να εκμεταλλευτούν την στοργή και την αγάπη που νιώθει ένα αθώο παιδί γι’ αυτούς και να ικανοποιήσουν τα πάθη τους;
Με αφορμή την πρόσφατη υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη που κατηγορείται για βιασμό ανηλίκων κατά συρροή, ας θυμηθούμε δύο από αυτές τις υποθέσεις, που προκαλούν αποτροπιασμό, και οι οποίες εκτυλίχθηκαν σε Αργολίδα και Αρκαδία, και συγκεκριμένα σε Ερμιόνη και Ελαιοχώρι.
Το «τέρας» της Ερμιόνης
Στις 31 Δεκεμβρίου του 1993, συγκλόνισε την Ελλάδα ένα έγκλημα που έγινε στην Ερμιόνη. Ο 6χρονος γιος του Μανώλη και της Γεωργίας Δουρή, βρέθηκε νεκρός και κακοποιημένος σεξουαλικά. Το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς, ο μικρός Νίκος άργησε να επιστρέψει στο σπίτι, κάνοντας τους γονείς του και τα έξι αδέλφια του να ανησυχήσουν. Τελικά ο Μανώλης Δουρής μαζί με ένα γιο του βρήκαν το παιδί νεκρό και κακοποιημένο.
Σύντομα οι αντιφάσεις και ότι βρήκε ο ίδιος ο Δουρής, το νεκρό παιδί του, σε σημείο που ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί κανείς, χωρίς να το ξέρεις, οδήγησαν τις αρχές στη σύλληψή του.
Ο συνήγορός του, μελετώντας την υπόθεση, κατέληξε στον ισχυρισμό ότι ο κατηγορούμενος ήταν αθώος. Στο δικαστήριο παρουσιάστηκαν στοιχεία που ενίσχυαν τους ισχυρισμούς του.
Ο καθηγητής εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης που ερεύνησε το θέμα δήλωσε τότε στην Ελευθεροτυπία: «από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης των εγκληματολογικών εργαστηρίων μπορεί να τεθεί εν αμφιβόλω η ταυτότητα του δολοφόνου του παιδιού. Μπορεί άλλος να είναι ο βιαστής κι άλλος ο δολοφόνος».
Ο Δουρής κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 1 έτους για ασέλγεια, κάθειρξης 20 ετών για βιασμό και ισόβιας κάθειρξης για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Η απόφαση του δικαστηρίου ικανοποίησε το κοινό αίσθημα περί δικαιοσύνης. Όμως ο νόμος της φυλακής για τους παιδεραστές είναι αμείλικτος.
Το κλίμα ήταν τόσο αρνητικό που οι αρχές αναγκάζονταν να τον μετακινούν συνέχεια. Μέσα σε δύο χρόνια ο Δουρής άλλαξε τέσσερα διαφορετικά σωφρονιστικά ιδρύματα. Στις 24 Φεβρουαρίου του 1996 σχεδόν δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του γιου του, αυτοκτόνησε στο κελί των φυλακών το οποίο κρατούνταν.
Ο Αλβανός βοσκός στο Ελαιοχώρι
Μία ακόμη υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο ήταν και αυτή του αλβανού βοσκού Τζιάνι Μερκάι στο Ελαιοχώρι Αρκαδίας. Ολα έγιναν το 2010. Τα ξημερώματα της Κυριακής 22 Αυγούστου 2010 τα ίχνη της 11χρονης Ρένι Τραΐκοβα. Και σε αυτή την περίπτωση όλο το χωριό βγαίνει για να ψάξει το μικρό κοριτσάκι. Η Αστυνομία διεξάγει έρευνες και φτάνει στα ίχνη του 41χρονου Μερκάι. Ξεκινά η ανάκριση και μετά από οκτώ ώρες ο 41χρονος βοσκός ομολογεί.
Ο ίδιος είχε βιάσει το μικρό κοριτσάκι και στη συνέχεια την πέταξε σε ένα πηγάδι. Μάλιστα η μικρή φέρεται να είχε πει στον στυγερό δράστη: «Θείε, μη με ρίχνεις στο πηγάδι». Ο ίδιος όμως δεν την άκουσε. Η 11χρονη βρήκε τραγικό θάνατο από πνιγμό. Ο δράστης φυλακίστηκε. Λίγο μετά θα υποστηρίξει και αυτός ότι ναι μεν έκανε το έγκλημα, αλλά κατόπιν πιέσεως. Κάποιοι όπως είπε τον ανάγκασαν αν το κάνει σημαδεύοντάς τον με όπλο.
Με πληροφορίες από tanea.gr
