Στο πλευρό των πολιτών που αγωνίζονται να μην μπουν ανεμογεννήτριες στο Μαίναλο στέκεται ο Τουριστικός Οργανισμός Πελοποννήσου, που επισημάινει πως αυτό που γίνεται έχει έναν οξύμωρο χαρακτήρα καθότι δεν μπορούν οι ίδιοι οι υπεύθυνοι φορείς της πολιτείας από τη μία να επενδύουν σε υποδομές, προβολή και να παροτρύνουν ιδιωτικές επενδύσεις στον τομέα του οικοτουρισμού και της αειφόρου τουριστικής ανάπτυξης και από την άλλη να σχεδιάζουν διανοίξεις δρόμων, ισοπεδώσεις κορυφογραμμών, αποψιλώσεις δασών και εγκατάσταση εκατοντάδων πυλώνων που υπονομεύουν όλα τα προηγούμενα.
Όπως σημειώνεται στην επιστολή που εστάλη προς τη ΡΑΕ:
«Αξ/μα μέλη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενεργείας,
με αφορμή την ανάρτηση την 15/01/2021 στην ιστοσελίδα της ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) υποβολής αιτήματος για εγκατάσταση 54 ανεμογεννητριών στο Μαίναλο Αρκαδίας, σε τοποθεσία μεταξύ Στεμνίτσας (Δήμος Γορτυνίας) και Χρυσοβιτσίου (Δήμος Τρίπολης) σας μεταφέρουμε την έντονη αντίθεση σύσσωμου του επιχειρηματικού κόσμου της φιλοξενίας αλλά και των κατοίκων των περιοχών σε μια ανάλογη προοπτική. Η ίδια μάλιστα εταιρεία που έχει υποβάλει το παραπάνω αίτημα, έχει υποβάλει φακέλους για την εγκατάσταση και άλλων 49 ανεμογεννητριών καθώς και φωτοβολταϊκού βόρεια του Μαινάλου, στα όρια των Δημοτικών Ενοτήτων Βυτίνας, Κλείτορος και Κοντοβάζαινας και 72 ανεμογεννητριών στην περιοχή του Λύκαιου όρους και Ανδρίτσαινας, στα όρια της Δημοτικής Ενότητας Γόρτυνος του Δήμου Μεγαλόπολης.
Το όρος Μαίναλο αποτελεί το ψηλότερο και μεγαλύτερο βουνό της Κεντρικής Πελοποννήσου ενώ εκτείνεται από το οροπέδιο της Τρίπολης μέχρι το Λούσιο Ποταμό, τη Μεγαλόπολη και τη Λίμνη του Λάδωνα. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο πυκνά σε βλάστηση βουνά της Ελλάδος, με σπάνια χλωρίδα και πανίδα, ποτάμια και φαράγγια άγριας ομορφιάς, εντυπωσιακές χαράδρες, αλλά και ειδυλλιακούς παραδοσιακούς οικισμούς στις πλαγιές του (Βυτίνα, Ελάτη, Στεμνίτσα, Δημητσάνα, Μαγούλιανα, Βαλτεσινίκο κ.α.). Παράλληλα διαθέτει μια ιστορία αιώνων στα βάθη της ελληνικής μυθολογίας, αλλά και μοναστήρια και ιστορικούς τόπους, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διάρκεια της Επανάστασης του Ελληνικού Έθνους το 1821.
Όλο αυτό το περιβάλλον σήμερα αποτελεί καταφύγιο χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο τόσο από την εγχώριο αγορά, λόγω της εγγύτητας της περιοχής από το μητροπολιτικό κέντρο των Αθηνών, όσο και εισερχόμενων τουριστών προσφέροντας στους επισκέπτες μοναδικές εμπειρίες, χαλαρούς περιπάτους μέσα σε ένα σπάνιο φυσικό πλούτο, αλλά και περιπατητικές -ορειβατικές διαδρομές στα μονοπάτια του. Στην περιοχή μάλιστα συναντάται το πρώτο πιστοποιημένο πεζοπορικό μονοπάτι στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Πεζοπόρων -ERA (3.000.000 πεζοπόρων μελών) μήκους 75 χιλιομέτρων, το οποίο διασχίζει το Μαίναλον, αλλά και το Pan trail το οποίο διασχίζει την Νότια Γορτυνία και τμήμα του Heracles trail στην Βόρεια Γορτυνία το οποίο ξεκινάει από το Ναύπλιο και φτάνει στην Αρχαία Ολυμπία (περνώντας από τα τοπόσημα 5 άθλων του Ηρακλή), συνολικά δηλαδή ένα δίκτυο 200 χιλιομέτρων μονοπατιών εντός των ορίων του Δήμου. Για τους δε λάτρεις των χειμερινών σπορ πόλος έλξης αποτελεί και το Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου, το πιο κοντινό κέντρο από την Αθήνα.
Παράλληλα η περιοχή του Μαινάλου τις τελευταίες δεκαετίας αποτελεί ένα οικονομικό τουριστικό κέντρο, συνεισφέροντας τα μέγιστα στο τοπικό εισόδημα και την απασχόληση: στην περιοχή δραστηριοποιούνται πλέον των 180 μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων, κύριων και μη κύριων τουριστικών καταλυμάτων συνολικής δυναμικότητας περίπου 2.000 κλινών, στα οποία απασχολούνται κάθε χρόνο πλέον των 200 εργαζομένων και πλήθος συμπληρωματικών δραστηριοτήτων εστίασης και αναψυχής με τριπλάσιο αριθμό απασχολούμενων, γεγονός υψίστης σημασίας για τους ιδίους και τις οικογένειές τους.
Η άποψή μας για την εγκατάσταση Αιολικών Πάρκων (ΑΠ) στην περιοχή του Μαινάλου δεν είναι διαφορετική από την φωνή των υπολοίπων φορέων σε όλη την Ελλάδα που επιχειρήθηκε κάτι ανάλογο και η ένστασή μας, μεταξύ άλλων, εστιάζεται επιπλέον και στην παντελή έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού, που αποτέλεσε και αντικείμενο πολλών προσφυγών που έγιναν αποδεκτές στο ΣτΕ έναντι τέτοιων εγκαταστάσεων. Κάτι τέτοιο σημαίνει απλά ότι οποιαδήποτε τέτοιου είδους επέμβαση στο περιβάλλον δεν έχει λάβει υπόψη της τις υπόλοιπες ανάγκες, δυνατότητες και προβλήματα μιας περιοχής, τους διαθέσιμους πόρους, το ανθρώπινο δυναμικό και τις αναπτυξιακές παραμέτρους, αλλά ούτε και στοιχειώδη λογικά προαπαιτούμενα, όπως π.χ. το δίκτυο μεταφοράς της ενέργειας που απαιτείται, θεωρείται και παράτυπη και άνευ σχεδιασμού ενέργεια.
Επιπλέον, έχει και άκρως οξύμωρο χαρακτήρα καθότι δεν μπορούν οι ίδιοι οι υπεύθυνοι φορείς της πολιτείας από τη μία να επενδύουν σε υποδομές, προβολή και να παροτρύνουν ιδιωτικές επενδύσεις στον τομέα του οικοτουρισμού και της αειφόρου τουριστικής ανάπτυξης (που σημαίνει μεταξύ άλλων σεβασμό στο τοπίο και τη βιοποικιλότητα και διατήρηση παραδοσιακών δραστηριοτήτων και προϊόντων) και από την άλλη να σχεδιάζουν διανοίξεις δρόμων, ισοπεδώσεις κορυφογραμμών, αποψιλώσεις δασών και εγκατάσταση εκατοντάδων πυλώνων που υπονομεύουν όλα τα προηγούμενα. Κι εδώ είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι οι εγκαταστάσεις Αιολικών Πάρκων δεν περιορίζονται στις πολυάριθμες ανεμογεννήτριες στις περίοπτες θέσεις των τουριστικών μας περιοχών αλλά επεκτείνονται και στα μεγάλης κλίμακας έργα υποδομής που απαιτούν.Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η αιολική ενέργεια και οι ανεμογεννήτριες είναι μια εναλλακτική, ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Αυτά που αμφισβητούνται έντονα, είναι η επιλογή πολύ μεγάλων ανεμογεννητριών και η χωροθέτησή τους, ιδιαίτερα στις ορεινές περιοχές με ευαίσθητο οικοσύστημα και περιβάλλον όπως η περιοχή του Μαινάλου.
Από την άλλη θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς και τους κατοίκους των περιοχών αυτών, οι οποίοι αντιδρούν εκτός των λόγων που αφορούν στην επίδραση στο φυσικό περιβάλλον, στη βιοποικιλότητα, στη ζημιά των δασών και σε μια ακόμη παράμετρο: στη βάναυση αλλοίωση του τοπίου έτσι όπως το έχουν γνωρίσει και το βιώνουν. Το τοπίο αυτό αποτελεί για τους κατοίκους της περιοχής και συστατικό στοιχείο της ταυτότητας της τοπικής τους κοινωνίας. Έχουν μια εικόνα του χώρου τους κι αισθάνονται ότι αυτή απειλείται από τις ανεμογεννήτριες. Και πολύ εύστοχα συμβαίνει αυτό, όπως παραδέχονται και οι επιστήμες του τοπίου και του περιβάλλοντος.
Ως επιχειρηματίες στον χώρο της φιλοξενίας δεν είμαστε αντίθετοι στην ανάπτυξη και πάντα θα προασπίζουμε τα συμφέροντα του τόπου μας και των μελών μας. Επιπλέον η μείωση των λειτουργικών εξόδων μιας επιχείρησης είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της βιωσιμότητάς της, ειδικά δε όταν αυτό επιτευχθεί μέσω των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Σε καμία, όμως, περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε κάτι τέτοιο να πραγματοποιηθεί με αθέμιτο τρόπο, χωρίς να συν-διαλέγεται με το τοπικό οικοσύστημα, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, το απαράμιλλης ομορφιάς φυσικό τοπίο της περιοχής μας.
Οι τουριστικοί επαγγελματικοί φορείς παίρνουν ξεκάθαρη θέση και τάσσονται κατά των ανεμογεννητριών, στηρίζοντας την αυθεντικότητα και τη μοναδικότητα του τοπίου».
