Εικαστική εγκατάσταση της Τίνας Μέμου, φοιτήτριας της Σχολής Καλών Τεχνών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στην Αρβανιτιά, στις 20/01/2021 με θέμα «Στη μνήμη του Βάλτερ Μπένγιαμιν».
Ο Γερμανοεβραίος φιλόσοφος, κριτικός τέχνης και συγγραφέας Βάλτερ Μπέντιξ Σένφλις Μπένγιαμιν (Walter Bendix Schönflies Benjamin, 15 Ιουλίου 1892 – 26 Σεπτεμβρίου 1940), μέσα από το έργο του, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, προσπάθησε να συγκεράσει την μαρξιστική φιλοσοφία με την Καμπάλα. Διωκόμενος από τους ναζί, κατέφυγε από τη Γερμανία στη Γαλλία και από εκεί με τα πόδια περνώντας τα Πυρηναία, καταλήγει στην περιοχή Πορτ μπου στα ισπανο-γαλλικά σύνορα. Η επικρατέστερη εκδοχή για τον θάνατό του, είναι η αυτοκτονία με χάπια μορφίνης στην προσπάθεια αποφυγής απέλασής του στη Γαλλία. Μυστήριο παραμένει ακόμα ο θάνατός του και το εάν είχε ή όχι μαζί του τον χαρτοφύλακα με το έργο του «Arcades Project» για τις παρισινές Στοές του 19ου αιώνα.
Στην εγκατάσταση ο θεατής βλέπει σε πρώτο πλάνο τη φωτογραφία του Angelus Novus (πίνακας του Paul Klee, 1920) που απέκτησε ο Μπένγιαμιν το 1921 και είχε ιδιαίτερη σχέση στη ζωή του, καθώς του αφιερώνει την 9η από τις 18 θέσεις του έργου του «Θέσεις για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας» και τον αποκαλεί «Άγγελο της Ιστορίας»:
.jpg)
«Υπάρχει ένας πίνακας του Klee με το όνομα Angelυs Novus. Απεικονίζεται εκεί ένας άγγελος που φαίνεται έτοιμος να απομακρυνθεί από κάτι όπου μένει προσηλωμένο το βλέμμα του. Τα μάτια του είναι διάπλατα ανοιχτά, το στόμα του ανοιχτό και οι φτερούγες του τεντωμένες. Έτσι ακριβώς πρέπει να είναι και ο άγγελος της ιστορίας. Το πρόσωπό του είναι στραμμένο προς το παρελθόν. Όπου εμείς βλέπουμε μια αλυσίδα γεγονότων, αυτός βλέπει μία μοναδική καταστροφή, που συσσωρεύει αδιάκοπα ερείπια επί ερειπίων και τα εκσφενδονίζει μπροστά στα πόδια του. Θα ήθελε να σταματήσει για μια στιγμή, να ξυπνήσει τους νεκρούς και να στήσει ξανά τα χαλάσματα.
.jpg)
Μια θύελλα σηκώνεται όμως από τη μεριά του Παράδεισου αδράχνοντας τις φτερούγες του και είναι τόσο δυνατή που δεν μπορεί πια ο άγγελος να τις κλείσει. Η θύελλα τον ωθεί ακαταμάχητα προς το μέλλον, στο οποίο η πλάτη του είναι στραμμένη, ενώ ο σωρός από τα ερείπια φθάνει μπροστά του ως τον ουρανό. Αυτό που εμείς αποκαλούμε πρόοδο, είναι αυτή η θύελλα».
.jpg)
