Αυτή τη δομή της μουσικής… Πώς να την συλλάβω; Πώς να την δέσω με την συμμετρία της επιθυμίας και της απόλαυσης;
Ο ήχος δημιουργήθηκε με την αρχή του Σύμπαντος… μαζί με το φως, τον χρόνο και τους νόμους του.
Η αίσθηση του ήχου δημιουργήθηκε πολύ αργότερα.
Η Επιστήμη δεν έχει ακόμα κατορθώσει να φωτίσει τον τρόπο που συνέβη αυτό το ΄΄θαύμα΄΄. Πώς γράφτηκε αυτή η ικανότητα της αντίληψης των ήχων στο γενετικό υλικό της ζωής… (ας μην βιαστεί ο αναγνώστης να προδικάσει την απάντηση… θα πέσει έξω αν δεν είνε μελετητής της ζωής…).
Έφτασε, λοιπόν, στα χέρια μου μια δημιουργία του Λευτέρη. Φτιαγμένη για να διεγείρει την αίσθηση της ακοής και του εγκεφάλου τις λειτουργίες. Αισθάνθηκα πως τούτη η αίσθηση ήταν συνυφασμένη με τη γεύση των αρμονικών ήχων, των συγχορδιών αλλά και της άτονης μουσικής…
Μια συναυλία με παλιά ακούσματα εκτελεσμένα με έναν διαχρονικό τρόπο.
Έπαψα να νοιώθω τον εαυτό μου μέτριο, τυχαίο, θνητό ακροατή… Μια γλυκιά απόλαυση στάθηκε στον ουρανίσκο μου, σαν τα ψίχουλα του γλυκού ή τον απόηχο του έρωτα ή της αλήθειας το ψάξιμο…
Ο Λευτέρης δημιούργησε και έπλασε, ο Νίκος έβαλε τη φωνή του (σε κάποιες νότες του η μουσική ήταν τόσο καινοφανής) και ΄΄βγήκε΄΄ ένα μείγμα πρωτάκουστο (για μένα) που μου χαμογέλασε με την οσμή της ίριδας… ένα μικρό σύνολο που ο εραστής της μουσικής θα είνε τυχερός αν μπορέσει να το προμηθευτεί από τον Λευτέρη…
Ο Λευτέρης δεν είνε απλώς συνέχεια… είνε Η συνέχεια της μουσικής παιδείας και έκφρασης της πόλης μας…
Επιτέλους, Λευτέρη, μας χορηγείς ηχητικές ανάσες…
Θ.Σ. Σπαντιδέας
11 Ιανουαρίου 2021
(με την πάσα μου εκτίμηση στον καλλιτέχνη)
