Τώρα που αρχίζει το ξεστόλισμα εγώ δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Τέλος πάντων ας τα μαζέψουμε όλα. Λαμπάκια, μπάλες γυάλινες, χάρτινες και πλαστικές. Γιρλάντες και Αϊ Νικόλες ευρωπαϊκούς. Ας βάλω και το Δέντρο στο κουτί του. Κλείσιμο όλα στο πατάρι για ένα χρόνο.
Ξέρετε πιο είναι το μεγαλύτερο μου θέμα; Ότι με την καραντίνα, βλέποντάς τα κάθε μέρα, τα συνήθισα πιο πολύ από τις άλλες χρονιές. Σχεδόν τα ξέρω όλα πια ένα ένα με το δικό του χαρακτήρα.
Ναι μη γελάς, έχει χαρακτήρα το στολίδι.
Πάρ’το από εκεί που το έχεις και άλλαξε του θέση να δεις για πότε αλλάζει η εικόνα…
Παραλίγο να τους βγάλω και ονόματα. Πώς να τα κλείσω τώρα για ένα χρόνο στο πατάρι… Ήταν μια συντροφιά. Νιώθω πως μαζί τους θα κλείσω στο πατάρι και κάτι από εμένα για ένα χρόνο. Είναι που και αυτά από απλά στολίδια φέτος γίνανε μάρτυρες και φορτώθηκαν θαρρώ την αγωνία μας.
Ο γείτονας δεν είχε να ταΐσει τα παιδιά του. Μαζέψαμε από την εκκλησία και του δώσαμε. Θα βάλουν το επίδομα; Τελικά θα το χαρίσουν το 50% της επιστρεπτέας προκαταβολής; Πόσα κρούσματα είχαμε σήμερα; Πόσοι πέθαναν; Πόσοι διασωληνωμένοι; Θεέ μου βγήκε το εμβόλιο; Μη κοιτάς τα κρούσματα τα τεστ να κοιτάς. Δεν είναι καλό το ποσοστό της επιτυχίας. Της Μοντέρνα το εμβόλιο έχει 95%. Σωθήκαμε. Μην ανησυχείτε τέλος του μήνα έρχονται. Καμία καλή ταινία παίζει; Τελικά δε θα έρθουν 700.000 βολευτείτε με 150. Οι επόμενες 15 μέρες είναι οι κρίσιμες. Να ανοίξουν οι εκκλησίες. Αλήθεια στο ναό κολλάει; Στο τραμ; στο σούπερ μάρκετ; Μα γιατί δεν εμβολιάζονται; Α η επιτροπή αποφάσισε να το κάνουν πρώτα οι υπουργοί μας. Θα πετύχουμε ανοσία; φυσικά και θα πετύχουμε όταν βρούμε τρόπο να απορροφήσουμε το απόθεμα. Δεν υπάρχει προσωπικό αλλά ούτε και σχέδιο κατά πως φαίνεται…
Στην Αμερική ένας τρελός καλεί τον κόσμο να βγει στους δρόμους. Ο κόσμος το κάνει. Ένας «βίσονας» ορμάει στο Καπιτώλιο θέλοντας να υπερασπιστεί την ιστορία. Πίσω του ένα κοπάδι. Πόσο μου μοιάζει με τον Μέγα Αλέξανδρο που έδειχνε τον κώλο του στη Θεσσαλονίκη. Πόσο μου μοιάζει ο τρελός με δικούς μας τηλεπωλητες. Είναι παγκόσμιο το φαινόμενο. Θα μας βάλουν το τσιπάκι. Μα δεν χρειάζεται. Εμείς είμαστε τα τσιπάκια πια. Ήδη αρχίσαμε να μολύνουμε το σύμπαν με την ύπαρξή μας. Τι θα λέγατε να μας βγάλουν το τσιπάκι. Ένας τρελός εκεί, άλλος εδώ, άλλος πάρα πέρα, καλούν τα τσιπάκια να βγουν στο δρόμο, καλούν τα τσιπάκια να αντισταθούν σε αόρατους εχθρούς. Να ξεχάσουν πως στην πραγματικότητα είναι αναλώσιμες ύλες.
Μανάρια μου, που λέει και ένας φίλος, σε 30 χρόνια μετά το θάνατό μας δε θα μας θυμάται κανείς. Δεν αξίζει να ακολουθούμε κανέναν τρελό. Να, πάρτε παράδειγμα από τα στολίδια. Με το έτσι θέλω τα κλείνω για ένα χρόνο στο πατάρι και τα καταδικάζω στη λήθη. Και αν χαλάσει και κανένα δεν πειράζει αγοράζω άλλο.
Δεν ξέρω φέτος κατάλαβα πως και τα στολίδια έχουν μια δύναμη απέναντι μου, κάτι μου πείραξαν στο συναίσθημα. Δε φοβάμαι όμως γιατί τα στολίδια δεν καταλαβαίνουν, δεν κάνουν επανάσταση, όποτε θέλω τα κλείνω όποτε θέλω τα ανοίγω. Φέτος θα τα μαζέψω με μια ευχή. Του χρόνου που θα ανοίξω το πατάρι να μην τα βρω εκεί. Να έχουν ξυπνήσει από τον ύπνο τους και να έχουν φύγει με δική τους πρωτοβουλία. Μαζί τους να πάρουν ο,τι ζήσαμε.
Δεν ξέρω ξυπνάνε τα στολίδια;
Κείμενο: Ζαχαρίας Καρούνης
