Αύγουστος του 2011. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός σκηνοθετεί μία από τις λιγότερο παιγμένες τραγωδίες του Ευριπίδη, τον Ηρακλή Μαινόμενο, που παρουσιάζεται από τον θίασο του Εθνικού Θεάτρου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Την παράσταση συνοδεύει, αλλά και συμμετέχει σε αυτή, ένα Mercedes Benz R495 της Βιαμάξ (1962), το οποίο ανήκει στη συλλογή των αδελφών Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλου. Το παλιό λεωφορείο εκτός από τα 59 χρόνια ιστορίας, έχει και συμβολική αξία καθώς σχεδιάστηκε, αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε καθ’ ολοκληρίαν στην Ελλάδα.
Το ιστορικό αυτό όχημα του ΚΤΕΛ Καλαμάτας που βρέθηκε σε τραγική κατάσταση στη Νέα Κίο, έτοιμο για σκραπ, ανακατασκευάστηκε εξ’ ολοκλήρου στο αμάξωμα και του έγινε πλήρης συντήρηση στον κινητήρα, στα συστήματα κίνησης και σε άλλα μηχανικά μέρη.
Το παρακάτω βίντεο του Χάρη Λαζαρόπουλου πρωτοδημοσιεύτηκε το 2011 στο busoldtimers.blogspot.gr, και καταγράφει αποκλειστικά πλάνα από το δοκιμαστικό δρομολόγιο του υπεραστικού λεωφορείου από τον Πειραιά μέχρι την Επίδαυρο, την περίοδο των προβών της παράστασης του αρχαίου δράματος του Ευριπίδη.
Πώς «έσβησε» η Ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία
Κάποτε η Ελλάδα κατασκεύαζε όχι μόνο αυτοκίνητα αλλά και αεροπλάνα (Avro 621 Tutor-δεκαετία ’30). Η Ελληνική Βιομηχανία Αμαξωμάτων μάλιστα υπήρξε ιδιαίτερα ακμαία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70, με πλούσια εξαγωγική δραστηριότητα και καινοτόμες μεθόδους κατασκευής.
Να σημειωθεί πως όταν στις γραμμές παραγωγής του εργοστασίου στο Μανχάιμ της τότε Δυτικής Γερμανίας δεν ήξεραν τι σημαίνει «ρομποτικός αυτοματισμός», στη Λεωφόρο Αθηνών η ΒΙΑΜΑΞ είχε ρομποτάκια για κολλήσεις στις βάσεις που εφάρμοζαν το πλαίσιο με το αμάξωμα των λεωφορείων που κατασκεύαζε.
Όμως το πελατειακό κράτος, οι εργατοπατέρες, τα συντεχνιακά συμφέροντα και οι στρατοί κρατικοδίαιτων άχρηστων υπαλλήλων που έχτισε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και συνέχισαν οι κυβερνήσεις της δεξιάς, σε συνδυασμό με την αθρόα εισαγωγή οχημάτων από χώρες του εξωτερικού, οδήγησαν στην σταδιακή παρακμή της ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας, που δεν υποστηρίχθηκε καθόλου και από το κράτος.
Όταν η ελληνική βιομηχανία αμαξωμάτων διέθετε την τεχνογνωσία και ήταν σε θέση να υποστηρίξει τις κρατικές προμήθειες σε λεωφορεία (αλλά και τρένα), η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου, προτίμησε την κατά πολύ χειρότερη, όπως αποδείχθηκε, αγορά της Ουγγαρίας, αναγκάζοντας την ΒΙΑΜΑΞ, για να επιβιώσει, να πουλήσει τεχνογνωσία και εξοπλισμό στους Τούρκους.
