Σε ένα κόσμο εμμονικό με την επιτυχία, τον ανταγωνισμό, την αναγνώριση, τη δόξα, το ταλέντο, την εγωιστική και ψυχαναγκαστική τάση των ανθρώπων για επίτευξη των στόχων τους, πολλές φορές παραβλέπουμε και ξεχνούμε τον αφυπνιστικό και δημιουργικό ρόλο της έμπνευσης στη ζωή μας.
Η έμπνευση ξετυλίγεται μπροστά μας όταν η ψυχή και το πνεύμα ευθυγραμμίζονται τέλεια μέσα στο σώμα μας εξυπηρετώντας έναν ανώτερο σκοπό.
Στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν ως μια θεϊκή ή υπερφυσική παρέμβαση. Η έννοια της έμπνευση αποδιδόταν στις Μούσες, τις αρχέγονες θεότητες της έμπνευσης στη λογοτεχνία, την ποίηση, τις τέχνες και στην επιστήμη, κόρες του Δία και τα Μνημοσύνης.
Αλλά και στα χριστιανικά χρόνια η έμπνευση αποτελεί μια θεϊκή δράση μιας ανώτερης επικοινωνίας και μιας πεφωτισμένης, ένθεης αποκάλυψης. Ο εμπνευσμένος λόγος του Ιησού εμπνέει, αφυπνίζει, θεραπεύει, ανασταίνει και ανοικοδομεί οτιδήποτε νεκρό και ανενεργό συναίσθημα μέσα μας.
Η έμπνευση μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ανεξέλεγκτη ενίσχυση των αισθήσεων, μια ανύψωση των δημιουργικών δυνατοτήτων μας και ένα πνευματικό φαινόμενο υπέρβασης των νοητικών περιορισμών μέσα μας.
Θεωρείται το μεγαλύτερο και το πιο μεταμορφωτικό εργαλείο εσωτερικής δύναμης και δημιουργίας, αφυπνίζει νέες δυνατότητες μέσα μας, γεννά περισσότερα κίνητρα και αποτελεί το μοναδικό εφαλτήριο ενεργοποίησης της δημιουργικής τάσης του ανθρώπου.
Ένας εμπνευσμένος άνθρωπος έχει την επίγνωση και την σιγουριά ότι κινείται αναπόσπαστος προς την κατεύθυνση των ονείρων του.
Η έμπνευση αποτελεί την εσωτερική του πυξίδα και τον εξωτερικό φάρο φωτός και δημιουργίας.
Όμως, η έμπνευση θέλει δράση, πάθος, φαντασία, δουλειά, αφοσίωση.
Ο Πάμπλο Πικάσο έλεγε, «Η έμπνευση υπάρχει, αλλά πρέπει να σε βρει να δουλεύεις», διαφορετικά απλά θα σε προσπεράσει.
Η έμπνευση δεν μας χτυπάει την πόρτα όταν ασχολούμαστε συνεχώς με ασήμαντα θέματα, όταν αναπαράγουμε καθημερινά αρνητικές σκέψεις και όταν αφήνουμε άσχετα πράγματα να μας αποπροσανατολίζουν και να μας απομακρύνουν από τα όνειρα και τους στόχους μας, καταστέλλοντας την παραγωγικότητα μας.
Η έμπνευση προϋποθέτει την αλλαγή μας, τον επαναπροσδιορισμό του τρόπου σκέψης και αντίληψης, το άνοιγμα των δυνατοτήτων μας, την εμπιστοσύνη των χαρισμάτων μας, το όραμα ενός ανώτερου κινήτρου και φυσικά, την ενεργό μας δράση.
Και όταν επιτέλους ανακαλύψουμε τι πραγματικά θέλουμε και αφιερωθούμε σε αυτό συνειδητά και υπεύθυνα, τότε θα μας επισκεφθεί, και θα είναι ασταμάτητη, γιατί η εσωτερική έμπνευση ρέει εσωτερικά σαν ένα ποτάμι, σαν ένα ανεξήγητο μυστήριο δημιουργίας, χωρίς όρια, φραγμούς και περιορισμούς.
Mέσω των αισθήσεων η έμπνευση αναβλύζει, δίνει πνοή και νόημα στα όνειρα μας και ξυπνά την ενστικτώδη ευφυΐα των κυττάρων μας.
Όταν είμαστε εμπνευσμένοι είμαστε ζωντανοί. Είμαστε συνδεδεμένοι με το θεϊκό μας κανάλι δημιουργίας. Είμαστε έτοιμοι να εκδηλώσουμε στο μέγιστο το δυναμικό μας.
Αρκεί να ξυπνήσουμε την έμπνευση μέσα μας.
Αρκεί να την καλωσορίσουμε στη ζωή μας.
Αρκεί να δούμε την ομορφιά μέσα μας, αλλά και γύρω μας.
Για κάποιους η έμπνευση έρχεται από την ίδια τη ζωή, από την εργασία μας, από τα ταξίδια, από την βροχή, από τα χρώματα, από την φύση, από την θάλασσα, από τον έρωτα, από τις αναμνήσεις.
Κάποιοι άλλοι εμπνέονται με ένα χαμόγελο, από ένα ποίημα, από στιγμές χαράς, από μια ιστορία, από μια ταινία, από τον ίδιο τον άνθρωπο, από ένα βαθύ βλέμμα, από ένα τραγούδι, από το γέλιο ενός παιδιού, από μια αγκαλιά, από έναν λόγο.
Η έμπνευση υπάρχει παντού γύρω μας, είτε την βλέπουμε είτε όχι, είτε την αισθανόμαστε σαν μια ανατριχίλα σε όλο μας το σώμα, είτε απλά την αφήνουμε να μας προσπεράσει.
Όταν έρθει η ώρα θα μας επισκεφθεί, αρκεί να είμαστε ανοιχτοί και δεκτικοί στο ερέθισμα.
Και ίσως κάποια στιγμή αποτελέσουμε και εμείς οι ίδιοι πηγή έμπνευσης για κάποιον.
Έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι οποιαδήποτε αληθινά εμπνευσμένη ιδέα μέσα μας ξεκινά από την ψυχή μας.
