Ψέματα.
Όλοι γνωρίζουμε την ύπαρξη τους στη ζωή μας, την δύναμη τους στην καθημερινότητα μας, τις συνέπειες τους στην ψυχολογία μας και τις επιπτώσεις τους στις σχέσεις μας.
Ψέματα που επαναλαμβάνουμε στην καθημερινότητα μας, στην προσωπική μας ζωή, στις σχέσεις μας, στον εργασιακό μας χώρο, συνεχώς τελειοποιούνται, εδραιώνονται και ισχυροποιούνται, με αποτέλεσμα να τα χρησιμοποιούμε μηχανικά, χωρίς κάποιον ενδοιασμό και φυσικά χωρίς καμία επίγνωση.
Ψέματα μικρά, μεγάλα, αθώα, καλοσερβιρισμένα, ακίνδυνα, λυτρωτικά, καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα, εκδικητικά, σωτήρια.
Εκπαιδευόμαστε και καλλιεργούμε τους εαυτούς μας να λέμε ψέματα, να παραπλανούμε τους γύρω μας, να εξαπατούμε με κάθε μέσο και τρόπο για να κερδίσουμε κάτι προς όφελος μας, επιλέγουμε να παίζουμε θέατρο για να κρύβουμε τα συναισθήματα μας και να φοράμε μάσκες για να κερδίζουμε την αποδοχή των άλλων, έτσι ώστε να κρύβουμε την πραγματική μας ταυτότητα, αλλά και να δικαιολογούμε εμείς οι ίδιοι τις αρνητικές μας πτυχές, τις ανασφάλειες μας και τις φοβίες μας.
Μεγαλώνουμε παρατηρώντας ανθρώπους να ψεύδονται, να παραπλανούν και να εξαπατούν άλλους ανθρώπους συνεχώς, χωρίς ίχνος ντροπής ή ενοχής.
Άτομα μέσα στην ίδια μας την οικογένεια, στο φιλικό μας περιβάλλον, στον εργασιακό χώρο, στις σχέσεις μας, στην πολιτική και στην κοινωνία, παρακινούν υποσυνείδητα την κεκαλυμμένη τέχνη του ψεύδους και την απομάκρυνση από την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Τα ψέματα που ανατροφοδοτούμε αποτελούν μια μέθοδο διαφυγής, μια έξοδο κινδύνου, μια συμβιβαστική λύση ή μια πράξη απελπισίας στην προσπάθεια μας να ελαχιστοποιήσουμε εσωτερικά τα αρνητικά συναισθήματα του φόβου και της ενοχής που νιώθουμε για τον εαυτό μας.
Υπάρχουν δυο κατηγορίες που χρησιμοποιούμε. Αυτά που λέμε στους γύρω μας και αυτά που λέμε κατά κύριο λόγο στον εαυτό μας.
Εξαπατούμε τόσο πολύ τον εαυτό μας με τα ψέματα που συνεχώς του λέμε, ώσπου στο τέλος τον πείθουμε ότι του λέμε την αλήθεια.
Τα ψέματα μας αντιστρέφονται στην ψευδή αλήθεια μας και μας προκαλούν σύγχυση, φόβο, θυμό, αναβλητικότητα, περισσότερα ψέματα.
Τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας είναι τα πιο καταστροφικά και δημιουργούν τις πιο επιζήμιες και επιβλαβείς συνέπειες στη ζωή μας, περισσότερο από αυτά που λέμε στους γύρω μας εις γνώσιν μας.
Οι περισσότεροι μισούμε το ψέμα και απεχθανόμαστε τους ψεύτες, παρόλα αυτά, όλοι έχουμε αναγκαστεί να πούμε ψέματα σε κάποια φάση της ζωής μας.
Όμως, έχουμε αναρωτηθεί πόσες φορές νιώθουμε πληγωμένοι ή θιγμένοι από τα ψέματα που μας λένε οι άλλοι?
Πόσες φορές θυμώνουμε με κάποιον που μας κατηγορεί λέγοντας ψέματα για το πρόσωπο μας?
Πόσες φορές στην προσπάθεια μας να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας απέναντι σε ψευδείς κατηγορίες αντιδρούμε ή γινόμαστε και εμείς ψεύτες συντηρώντας μια αρνητική κατάσταση?
Πόσες φορές λέμε ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό για να τον πείσουμε για μια κατάσταση που συνεχώς αναβάλουμε ενώ έχει ήδη τελειώσει?
Πόσο πολύ προσπαθούμε να σώσουμε μια σχέση, η οποία δεν μπορεί να σωθεί, χωρίς να αναλογιστούμε τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει η κατάληξη της στο μέλλον ?
Τις περισσότερες φορές επινοούμε ψέματα για να κρύψουμε άβολα γεγονότα ή αρνητικά βιώματα της ζωής μας, για να διατηρήσουμε τη θέση μας στην εργασία μας, για να προστατεύσουμε τη φήμη μας, ή για να σώσουμε τη σχέση μας.
Άλλες φορές γινόμαστε οι μεγαλύτεροι ψεύτες για να επιβιώσουμε από αρνητικές και τραυματικές καταστάσεις, γεγονότα και βιώματα, που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε, να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε.
Άλλες φορές κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας γεμίζοντας τον ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, επειδή νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Άλλο ένα ψέμα. Πάντα έχουμε επιλογές.
Επιλέγουμε να πούμε ψέματα από φόβο μην πληγώσουμε τους άλλους και τελικά καταλήγουμε να πληγώνουμε και να προδίδουμε ανεπανόρθωτα τον ίδιο μας τον εαυτό.
Κάποιες φορές ο φόβος της αναβλητικότητας και η άρνηση μας να αλλάξουμε, μας κρατά κολλημένους σε πεποιθήσεις που ενισχύουν τα ψέματα που λέμε καθημερινά στον εαυτό μας.
Εξαπατούμε τους άλλους στην προσπάθεια μας να τους πείσουμε για την αλήθεια μας.
Ο Λένιν συνήθιζε να λέει ότι «Ένα ψέμα που λέγεται συνέχεια, στο τέλος γίνεται αλήθεια».
Ένας ακόμη λόγος που αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια κατάματα και καταφεύγουμε να υιοθετούμε τα ψέματα, είναι ότι αρνούμαστε να έρθουμε σε επαφή με τις συνέπειες των επιλογών μας, των αποφάσεων και των πράξεων μας.
Η αυτό-εξαπάτηση και τα ψέματα μας απομακρύνουν από την υγιή σχέση με τον εαυτό μας, μας δημιουργούν την πεποίθηση να πιστέψουμε γεγονότα που είναι ψευδή και αναληθή και αυξάνουν την άρνηση πίστης στην αλήθεια του εαυτού μας.
Τα ψέματα που επιλέγουμε να πούμε είτε στον εαυτό μας είτε στους άλλους μας τυφλώνουν από την αλήθεια και την καθαρότητα των γεγονότων, μας εξαπατούν περιορίζοντας τη σκέψη μας, διαστρεβλώνουν την αντιληπτικότητα μας και μας εγκλωβίζουν ακόμα πιο βαθιά στη σκοτεινή φυλακή της παραπλάνησης, στερώντας μας τις ευκαιρίες απελευθέρωσης από την κατάσταση της πλάνης που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει.
Ουσιαστικά τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας είναι τα χειρότερα και τις περισσότερες φορές καραδοκούν στην γωνία για να μας επιστραφούν σε ανύποπτο χρόνο.
Εκτός και αν κατανοήσουμε σε βάθος ότι το μυστήριο θα λυθεί και η αλήθεια θα λάμψει, μόνο αν αποδεχθούμε πόσο φοβισμένοι, ανασφαλείς, αδύναμοι και ευάλωτοι είμαστε και αποδεχθούμε ότι δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις αρνητικές και δυσάρεστες καταστάσεις της ζωής μας, αντί να επινοούμε συνεχώς ψέματα για να εξαπατούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
Η μαγεία της αποδοχής του εαυτού μας και της παραδοχής των αρνητικών πτυχών του θα μας απελευθερώσει από την ανάγκη μας ή την συνήθεια μας να λέμε ψέματα.
Μόνον τότε θα επιτρέψουμε στην σπάνια, αυθεντική, απλή και καθαρή αλήθεια να κάνει την δουλειά της και να μας θεραπεύσει λυτρώνοντας μας από την φυλακή της πλάνης.
Άλλωστε σύμφωνα με τον Καμύ, « ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα».
ΠΟΥΛΑΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ
ΦΠΨ-ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
