σαν να είσαι εκεί θ’ απουσιάσεις και πάλι
παγώνουν τα πράγματα όταν τα κοιτάζεις νεκρός
παίρνεις το σχήμα τους να χωρέσεις στο δωμάτιο
κι οι αποστάσεις μένουν οι ίδιες
εκείνος που ήρθε από μακριά
θα μιλήσει για σένα αδειάζοντας το νερό στο ποτήρι του
γνωρίζει λέει τον εαυτό του από παλιά
μήτηρ πάσης μαθήσεως η επανάληψη των ενστίκτων
-τουλάχιστον δεν αντιγράφει κανείς-
μετράς αντίστροφα
εξόριστος να περάσει ο καιρός της σταγόνας
μετά όλο και κάποιος θα περισυλλέξει τη σκιά σου
νομίζοντας πως σε είδε
Νιόβη Ιωάννου “Εις άτοπον” εκδόσεις Μανδραγόρας 2017.
