“Εάν δεν εκτιμήσεις την αξία του εαυτού σου, δεν θα εκτιμήσεις την αξία του χρόνου σου. Και αν δεν εκτιμήσεις την αξία του χρόνου σου, δεν θα κάνεις ποτέ τίποτε μ’ αυτόν” -Scott Peck
O καθένας μας χαράσσει το δικό του μονοπάτι και επιλέγει να το διασχίσει από την πρώτη κιόλας στιγμή της γέννησης του. Ένα ατελείωτο ταξίδι αναζήτησης. Το προσωπικό μας μονοπάτι ενώνεται και τέμνεται με τα μονοπάτια άλλων ανθρώπων που συναντάμε στη ζωή μας, αλλά ποτέ δεν ταιριάζουν ολοκληρωτικά με το δικό μας.
Άνθρωποι συνεχώς έρχονται και φεύγουν, αλληλεπιδρούν μαζί μας, ανταλλάσουν ιδέες και οράματα, συνεργάζονται στην εξέλιξη μας, δίνουν και παίρνουν μαθήματα, ζητούν και προσφέρουν βοήθεια. Άνθρωποι διαφορετικοί από εμάς, μοναδικοί και ξεχωριστοί.
Δεν γνωρίζουμε γιατί έρχονται στη ζωή μας, όμως άλλοτε τους καλωσορίζουμε και άλλοτε τους κλείνουμε την πόρτα μας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας, να προχωράμε μπροστά με οποιοδήποτε κόστος.
Για να εξερευνήσουμε τις ζωές-μονοπάτια των άλλων και να διερευνήσουμε τις ανάγκες, τα κίνητρα και τις προσδοκίες τους από εμάς χρειάζεται η πρόθεση μας για ανακάλυψη, αλληλεπίδραση και σύνδεση μαζί τους.
Για να φτάσουμε όμως σε σημείο να ανακαλύψουμε τους άλλους χρειάζεται να γνωρίσουμε σε βάθος πρώτα τον εαυτό μας, τα ελαττώματα, τις αδυναμίες μας, τις αρνητικές συμπεριφορές και τις βαθύτερες αιτίες τους, τα δυνατά μας σημεία, τις δυνάμεις, τα ταλέντα και τις ικανότητες μας.
Και πώς επιτυγχάνεται η ανάπτυξη της βαθύτερης αυτογνωσίας της ύπαρξης μας? Μα φυσικά με το να μας αφιερώσουμε χρόνο και με το να εργαστούμε με συνέπεια και πειθαρχία στην αυτοανακάλυψη του πραγματικού μας εαυτού και στην συνεχόμενη θετική αλλαγή του.
Ο λόγος που τις περισσότερες φορές αποτυγχάνουμε ή απομακρυνόμαστε από την σύνδεση με τον εαυτό μας και έτσι καθυστερούμε την αλλαγή μας είναι η πεποίθηση ότι ο χρόνος που μας έχει δοθεί είναι απεριόριστος και ότι θα τον έχουμε για πάντα, παραμελώντας προσωρινά τις ανάγκες μας, παραμερίζοντας τους στόχους μας, ξεχνώντας τις προτεραιότητες μας και βάζοντας σε δεύτερη μοίρα στιγμές ξεκούρασης, χαλάρωσης, δημιουργίας, χαράς. Στιγμές που μας φορτίζουν ενεργειακά, μας γεμίζουν ψυχικά, μας ενισχύουν πνευματικά και σωματικά και μας ανταμείβουν συναισθηματικά.
Παραμελούμε καθημερινά τους εαυτούς μας για χάρη των άλλων, δίνοντας προτεραιότητα σε ανούσιες καταστάσεις και εστιάζοντας έξω από εμάς, με αποτέλεσμα να μένουμε στάσιμοι, να κάνουμε πισωγυρίσματα, να καταναλώνουμε άσκοπα την ενέργεια μας, να σκορπίζουμε τη σκέψη μας από δω και από κει, να δηλητηριάζουμε τον εαυτό μας με τύψεις και ενοχές, να τον γεμίζουμε με ανασφάλειες και φοβίες και να ταλαιπωρούμε το σώμα μας.
Όλα αυτά είναι σημάδι έλλειψης αγάπης, σεβασμού και προσοχής απέναντι σε ότι πιο πολύτιμο έχουμε, τον εαυτό μας, τον ένα και μοναδικό σύμμαχο της ζωής μας.
Υπεύθυνοι για τη ζωή, την πραγματικότητα και την κατανομή του χρόνου μας είμαστε μόνο εμείς. Δεν έχουμε το δικαίωμα να σπαταλούμε τον χρόνο και τις ευκαιρίες που έχουμε από ανασφάλεια, από αφέλεια, από φόβο, από άγνοια, από παραίτηση ή από κάποιο καπρίτσιο.
Έχουμε υποχρέωση να αγαπήσουμε ολοκληρωτικά τους υπέροχους εαυτούς μας, να μας αποδεχτούμε σε βάθος και να πιστέψουμε αδιαμφισβήτητα ότι αξίζουμε την προσωπική μας ευτυχία, εκτιμώντας και αξιολογώντας κάθε φορά υψηλότερα τον εαυτό μας. Και πότε θα γίνει αυτό?
Όταν δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να θεραπευτεί από τα τραύματα του, να επουλώσει τις πληγές του, να ξεκουραστεί από τον σωματικό και ψυχικό πόνο, να αφομοιώσει τα μαθήματα του και να σκεφτεί αξιολογώντας τα επόμενα βήματα του.
Όταν του δώσουμε χρόνο να επαναπροσδιορίσει τη σκέψη του, να παρατηρήσει τα συναισθήματα του και να σωπάσει εσωτερικά ο νους του, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τις πράξεις και τις επιλογές του.
Όταν του δώσουμε χρόνο να αποστασιοποιηθεί από τις αρνητικές καταστάσεις, τις μνήμες του παρελθόντος, να επαναξιολογήσει τα λάθη του, να απομακρυνθεί από τους λάθος ανθρώπους, να απαλλαγεί από τις αρνητικές του συνήθειες και να προσπαθήσει πάλι απ την αρχή χωρίς να παραιτηθεί.
Ο χρόνος που μας έχει δοθεί είναι ένα πολύτιμο δώρο και η ανακάλυψη του εαυτού μας είναι μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία, η οποία μας βοηθάει να αναδημιουργήσουμε την πραγματικότητα μας με έναν τρόπο που να ταιριάζει περισσότερο στις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες μας.
Γι αυτό όσο μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε ότι έχουμε όλο και λιγότερο χρόνο να χάσουμε σε αδιέξοδες καταστάσεις και περισσότερο να αφιερώσουμε στην ευτυχία μας. Άλλωστε το τέλος είναι αναπόφευκτο για όλους μας, ας το κάνουμε να αξίζει.
