Δυστυχώς η κοινωνία μας και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν, τα μέλη της, ξέχασαν τα αληθινά τους θέλω, λησμόνησαν τις αρετές του πνεύματος, έθαψαν τα όνειρα τους, ξόδεψαν τις βαθύτερες επιθυμίες της καρδιάς τους, έγιναν δεξιοτέχνες στην καταστροφολογία του μεγαλείου της ψυχής, με το να εξαπατούν την ίδια τους την ύπαρξη με ψέματα και αυταπάτες, με πλάνες και ψευδαισθήσεις, δημιουργώντας απατηλά σενάρια, παράδοξους μύθους και χάρτινες ουτοπίες.
Δημιούργησαν το δικό τους ατομικό βάθρο από άμμο, έναν εκκωφαντικό θρόνο από κραυγές, συνωμοσίες, συμφέροντα, προσωπεία και μάσκες, υπνωτισμένες συμπεριφορές και διαμαρτυρόμενες μαριονέτες.
Φαντάστηκαν έναν «καθώς πρέπει εαυτό» για τους άλλους, έναν εαυτό τέλειο προς τους έξω και τον υιοθέτησαν, ζώντας στο ψέμα και την άγνοια.
Συναίνεσαν να ζουν μέσα σε αστοχίες και έριδες, φοβίες και ψέματα, εγωισμούς και ζήλειες, καταστάσεις «φούσκες» έτοιμες να σκάσουν.
Παίζουν τους ρόλους τους καθημερινά, σχεδόν ψυχαναγκαστικά. Ρόλοι που τους θυμώνουν, τους επηρεάζουν, τους ελέγχουν, τους συμβιβάζουν και τους εγκλωβίζουν . Άραγε νιώθουν ποτέ ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι;
Συναντάς ανθρώπους που συνεχώς μιλούν για αγάπη, για ήθος, για πνευματικότητα, ανιδιοτέλεια, καλοσύνη. Αυτοί οι άνθρωποι εξωτερικά φορούν τη μάσκα της ανωτερότητας, της αγάπης, της τελειότητας και ακεραιότητας στα μάτια των άλλων. Άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τον πόνο του άλλου, που τρέχουν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους στη δύσκολη στιγμή, που πρεσβεύουν την εξέλιξη και την άνοδο. Άνθρωποι της αυτοπροβολής, του δήθεν και των μεγάλων λόγων, τους καταλαβαίνεις με τον καιρό, αποκαλύπτονται σιγά σιγά γιατί υστερούν και υπολείπονται στην πράξη και στην ουσιαστική δράση, στο περιεχόμενο και στην ποιότητα. Άνθρωποι της θεωρίας, της φαφλατολογίας και της ηλιθιότητας. Υποκινούμενοι από τον φόβο της απόρριψης και τον εγωισμό τους κάνουν τα πάντα για να προβληθούν, να υπερισχύσουν, να τραβήξουν τα βλέμματα, να γίνουν αγαπητοί και να ελέγξουν με τον τρόπο τους άλλους ανθρώπους και καταστάσεις.
Εν τέλει, καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που γνωρίζεις και βλέπεις γύρω σου δεν είναι οι πραγματικοί τους εαυτοί. Είναι οι σκέψεις τους, τα συναισθήματα τους, οι φόβοι τους, οι ανασφάλειες τους, οι πεποιθήσεις τους, οι ενοχές, οι γνώμες των άλλων. Είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από τους αυθεντικούς εαυτούς τους και αυτό επειδή δεν τους έχουν γνωρίσει ακόμα.
Άνθρωποι που δεν ξέρεις αν πραγματικά είναι αυτό που δείχνουν ή αν υποκρίνονται.
Άνθρωποι που πριν βγουν από το σπίτι φορούν και από μια μάσκα, χαμογελούν, βοηθούν, δείχνουν το καλό τους πρόσωπο, όμως μέσα τους σαπίζουν αργά.
Άνθρωποι που δεν θα δεχτούν ποτέ την αλήθεια του εαυτού τους.
Μείνε μακριά τους.
